2 اَبرام جواب داد: «ای خداوند، خدای من، چه پاداشی به من خواهی داد، در حالی كه من فرزندی ندارم؟ تنها وارث من این الیعزر دمشقی است.
3 تو به من فرزندی ندادی و یكی از غلامان من وارث من خواهد شد.»
4 پس او شنید كه خداوند دوباره به او می‌گوید: «این غلام تو الیعزر وارث تو نخواهد بود. پسر تو وارث تو خواهد بود.»
5 خداوند او را بیرون برد و فرمود: «به آسمان نگاه كن و بكوش ستاره‌ها را بشماری. فرزندان تو به همین اندازه زیاد خواهند شد.»
6 اَبرام به خداوند ايمان آورد و به‌خاطر این، خداوند او را کاملاً نيک شمرد و او را قبول كرد.
7 سپس خداوند به او فرمود: «من خداوندی هستم كه تو را از اور كلدانیان بیرون آوردم تا این سرزمین را به تو بدهم كه مال خودت باشد.»
8 امّا اَبرام از خداوند پرسید: «ای خداوند متعال، چگونه بدانم كه این زمین مال خود من خواهد بود؟»