27 چرا مرا فریب دادی و بدون خبر فرار كردی؟ اگر به من خبر می‌دادی تو را با ساز و آواز بدرقه می‌كردم.
28 تو حتّی نگذاشتی كه من نوه‌ها و دخترهایم را برای خداحافظی ببوسم. این‌كارت احمقانه بود.
29 من قدرت آن را دارم كه تو را اذیّت كنم، امّا دیشب خدای پدرت به من گفت كه تو را آزار ندهم.
30 من می‌دانم كه تو علاقهٔ زیادی داشتی به وطنت بازگردی. امّا چرا بُتهای مرا دزدیدی؟»
31 یعقوب جواب داد: «من می‌ترسیدم كه مبادا دخترهایت را با زور از من بگیری.
32 امّا پیش هر کسی‌که بُتهایت را پیدا كنی، آن شخص باید كشته شود. اینجا در حضور یاران ما جستجو كن و هرچه از اموال خودت دیدی بردار.» یعقوب نمی‌دانست كه راحیل بُتها را دزدیده است.
33 لابان چادر‌های یعقوب، لیه و كنیزهای آنها را جستجو كرد و چیزی پیدا نكرد. پس به چادر راحیل رفت.