1 یعقوب به زندگی در كنعان كه محل اقامت پدرش بود، ادامه داد.
2 و این داستان زندگی یعقوب و خانوادهٔ اوست:یوسف كه جوان هفده ساله‌ای بود، به اتّفاق برادرانش -پسران بلهه و زلفه زنان صیغه‌ای پدرش- از گلّهٔ پدر خود مواظبت می‌كرد. او از كارهای بدی كه برادرانش می‌كردند به پدرش خبر می‌داد.
3 یعقوب، یوسف را از تمام پسرانش بیشتر دوست می‌داشت. زیرا یوسف در زمان پیری او به دنیا آمده بود. او برای یوسف ردای بلندِ آستین داری دوخته بود.
4 وقتی برادرانش دیدند كه پدرشان یوسف را بیشتر از آنها دوست دارد، از او خیلی بدشان آمد. به طوری كه نمی‌توانستند با او دوستانه صحبت كنند.
5 یک شب یوسف خوابی دید. وقتی خوابش را برای برادرانش تعریف كرد، آنها از او بیشتر متنفّر شدند.
6 یوسف گفت: «گوش بدهید چه خوابی دیده‌ام.
7 ما همه در یک مزرعه مشغول بستن دسته‌های گندم بودیم. دستهٔ گندم من بلند شد و راست ایستاد. دسته‌های گندم شما دور دستهٔ گندم من ایستادند و در مقابل آن تعظیم كردند.»