5 زیرا خدا تا کنون به کدام‌یک از فرشتگان گفته است:«تو پسر من هستی؛امروز من تو را مولود ساخته‌ام»؟و یا:«من او را پدر خواهم بود،و او مرا پسر»؟
6 بلکه آن هنگام نیز که فرزند ارشد را به جهان می‌آورَد، می‌فرماید:«همۀ فرشتگان خدا او را بپرستند.»
7 حال آنکه دربارۀ فرشتگان می‌گوید:«فرشتگانش را بادها می‌سازد،و خادمانش را شعله‌های آتش.»
8 امّا دربارۀ پسر می‌گوید:«ای خدا، تخت سلطنت تو جاودانه است؛عصای پادشاهی تو عصای عدل و انصاف است.
9 تو پارسایی را دوست می‌داری و شرارت را دشمن؛از این رو خدا، خدای تو، تو را بیش از همقطارانت به روغن شادمانی مسح کرده است.»
10 و نیز می‌فرماید:«تو، ای خداوند، در آغازْ بنیان زمین را نهادی،و آسمانها صنعت دستان توست!
11 آنها از میان می‌روند، امّا تو بر‌جا می‌مانی!آنها همه چون جامهْ مندرس خواهند شد!