1 جان کلام در آنچه می‌گوییم این است که ما چنین کاهن اعظمی داریم که بر جانب راست تختِ مقام کبریا در آسمان نشسته
2 و خدمتگزار مکان اقدس یعنی آن خیمۀ حقیقی است که خداوند بر پا کرده، نه انسان.
3 هر کاهن اعظم برای تقدیم هدایا و قربانیها منصوب می‌شود. از همین رو، این کاهن نیز می‌بایست چیزی برای تقدیم کردن داشته باشد.
4 اگر او بر زمین بود، کاهن نمی‌بود، زیرا کاهنانی دیگر هستند که بنا بر شریعت هدایا تقدیم می‌کنند.
5 امّا آنها تنها شبیه و سایۀ چیزهای آسمانی را خدمت می‌کنند. به همین سبب، هنگامی که موسی می‌خواست خیمه را بسازد، به او هشدار داده شد: «آگاه باش که همه چیز را مطابق نمونه‌ای بسازی که در کوه به تو نشان داده شد.»
6 امّا خدمتی که عیسی یافته، به مراتب برتر از خدمت آنهاست، به همان میزان که او واسطۀ عهدی به مراتب بهتر از عهد قدیم است، عهدی که بر وعده‌های نیکوتر بنا شده است.
7 زیرا اگر عهدِ نخست نقصی نداشت، نیازی به طلب کردن عهدی دیگر نبود.
8 امّا خدا نقصی یافت و بدیشان فرمود:«خداوند می‌گوید، هان روزهایی فرا می‌رسدکه من با خاندان اسرائیل و خاندان یهوداعهدی تازه خواهم بست.
9 نه مانند عهدی که با پدرانشان بستم،آن روز که دست ایشان را گرفتمتا از سرزمین مصر به در آورم؛زیرا، خداوند می‌گوید، آنان به عهد من وفادار نماندند.پس، از ایشان روی گرداندم.
10 امّا خداوند چنین اعلام می‌کند:این است عهدی که پس از آن ایامبا خاندان اسرائیل خواهم بست.احکام خود را در ذهن ایشان خواهم نهاد،و بر دلهای ایشان خواهم نگاشت.من خدای ایشان خواهم بود،و ایشان قوم من خواهند بود.
11 دیگر کسی به همسایۀ خود تعلیم نخواهد دادو یا کسی به برادر خود نخواهد گفت،”خداوند را بشناس!“زیرا همه از خُرد و بزرگ، مرا خواهند شناخت،
12 از آن رو که شرارت ایشان را خواهم آمرزیدو گناهانشان را دیگر هرگز به یاد نخواهم آورد.»
13 خدا با سخن‌گفتن از عهدی ’جدید‘، آن عهد نخست را کهنه می‌سازد؛ و آنچه کهنه و قدیمی می‌شود، زود از میان خواهد رفت.