2 «ای پسر انسان، به حاکم صور بگو، خداوندگارْ یهوه چنین می‌فرماید:«از آن رو که دلت مغرور شده،و می‌گویی، ”خدا هستم!و در دلِ دریابر سَریر خدایان می‌نشینم!“حال آنکه نه خدا، بلکه انسانی،هرچند دل خویش را همچون دل خدایان می‌شماری؛
3 به‌درستی که از دانیال حکیمتری،و هیچ رازی بر تو پوشیده نیست.
4 به حکمت و بصیرت خویشبرای خود ثروت اندوخته‌ای،و خزاینت رابه طلا و نقره انباشته‌ای.
5 به فراوانیِ حکمتِ خویش در تجارت،دولت خود را افزون ساخته‌ای،و دلت به سبب توانگری‌ات مغرور گشته است.
6 بنابراین خداوندگارْ یهوه چنین می‌فرماید:از آن رو که دل خویش راهمچون دل خدایان می‌شماری،
7 اینک من بیگانگان را بر تو خواهم آورد،ستم‌پیشه‌ترینِ قومها را؛تا بر ضد زیباییِ حکمت تو شمشیر از نیام به در آورندو فرّ و شکوه تو را بیالایند.
8 آنان تو را به هاویه فرو خواهند افکند،و به مرگِ هولناک در دل دریا جان خواهی سپرد.