1 کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:
2 «ای پسر انسان، نبوّت کرده، بگو خداوندگارْ یهوه چنین می‌فرماید:«شیون کرده، بگویید:”وای بر آن روز!“
3 زیرا که آن روز نزدیک است؛روز خداوند نزدیک است،روز ابرها،و زمان داوری قومها!
4 شمشیر بر مصر فرود خواهد آمد،و کوش به عذاب سخت دچار خواهد شد.آنگاه که کشتگان در مصر از پا درآیند،ثروتش به یغما خواهد رفت،و بنیانهایش فرو خواهد ریخت.
5 کوش و فوط و لود و تمام عربستان و لیبی و مردمان سرزمین هم‌پیمان نیز همراه ایشان به دمِ شمشیر خواهند افتاد.
6 «خداوند چنین می‌فرماید:حامیان مصر فرو خواهند افتاد،و قدرتی که بدان مغرور بودند سقوط خواهد کرد.از مِجدُل تا اَسواندر میانش به دَم شمشیر خواهند افتاد،این است فرمودۀ خداوندگارْ یهوه.
7 آنان به ویرانه‌ای در میان ممالک ویران بَدَل خواهند شد،و شهرهایش در میان شهرهای مخروب خواهد بود.
8 و چون آتشی در مصر بیافروزم،و حامیانش جملگی در هم شکسته شوند،آنگاه خواهند دانست که من یهوه هستم.
9 «در آن روز، قاصدان از حضور من با کشتیها بیرون خواهند رفت تا مردمانِ مطمئنِ کوش را به دِهشَت آورند. آنان در روز محکومیت مصر به عذابِ سخت دچار خواهند شد؛ زیرا براستی که آن روز فرا می‌رسد!
10 «خداوندگارْ یهوه چنین می‌فرماید:«به دست نبوکدنصر، پادشاه بابِل،خلقِ بی‌شمارِ مصر را تباه خواهم کرد.
11 او و لشکریانش که ستم‌کیش‌ترینِ قومهایند،بدان‌جا آورده خواهند شد تا آن سرزمین را ویران کنند.آنان بر مصر شمشیر خواهند کشید،و زمین را از کشتگان آکنده خواهند ساخت.
12 من نهرهای نیل را خواهم خشکانید،و این سرزمین را به دست اشرار خواهم فروخت؛و این مرز و بوم را با هرآنچه در آن است،به دست بیگانگان ویران خواهم کرد؛من، یهوه، سخن گفته‌ام.
13 «خداوندگارْ یهوه چنین می‌فرماید:«من بتهای بی‌ارزش را نابود خواهم کرد،و چنین بتها را در مِمفیس از میان خواهم برد؛دیگر رهبری از سرزمین مصر بر نخواهد خاست،و من ترس را بر سرزمین مصر مستولی خواهم کرد.
14 فَتروس را ویران کرده،صوعَن را به آتش خواهم کشیدو تِبِس را مجازات خواهم نمود.
15 خشم خود را بر پِلوسیوم فرو خواهم ریختکه دژِ مصر است،و جمعیتِ تِبِس را منقطع خواهم ساخت.
16 مصر را به آتش خواهم کشید،و پِلوسیوم به دردی جانکاه گرفتار خواهد شد؛تِبِس فتح خواهد گردید،و مِمفیس هر روزه با دشمنان روبه‌رو خواهد شد.
17 جوانانِ اون و فی‌بِسِت به ضرب شمشیر خواهند افتاد،و زنان به اسیری خواهند رفت.
18 چون یوغِ مصر را در تحفَنحیس بشکنمو تکبر قدرتش در آنجا زوال پذیرد،روز در تحفَنحیس تاریک خواهد شد.ابری او را خواهد پوشانید،و روستاهایش به اسارت خواهند رفت.
19 بدین‌سان بر مصر داوری خواهم کرد،و خواهند دانست که من یهوه هستم!»
20 در روز هفتمِ ماه اوّل از سال یازدهم، کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:
21 «ای پسر انسان، من بازوی فرعون، پادشاه مصر را شکستم، و اینک شکسته‌بندی نشده تا التیام یابد و بسته نشده تا توانِ برگرفتن شمشیر داشته باشد.
22 پس خداوندگارْ یهوه چنین می‌گوید: هان من به ضد فرعون، پادشاه مصر هستم و هر دو بازوی او را خواهم شکست، هم بازوی قوی و هم بازوی شکسته را، و شمشیر را از دستش خواهم انداخت.
23 مصریان را در میان قومها پراکنده خواهم ساخت و در میان ممالک پخش خواهم کرد.
24 من بازوان پادشاه بابِل را نیرو خواهم بخشید و شمشیر خود را در دست وی خواهم نهاد؛ اما بازوان فرعون را خواهم شکست، و او چون کسی که زخم مهلک خورده باشد، در حضور وی خواهد نالید.
25 آری، من بازوان پادشاه بابِل را قوی خواهم ساخت اما بازوان فرعون فرو خواهد افتاد. پس چون شمشیر خود را در دست پادشاه بابِل بگذارم، و او آن را بر ضد سرزمین مصر دراز کند، آنگاه خواهند دانست که من یهوه هستم.
26 آری، من مصریان را در میان قومها پراکنده خواهم ساخت و در میان ممالک پخش خواهم کرد. آنگاه خواهند دانست که من یهوه هستم.»