1 در روز اوّلِ ماهِ دوازدهم از سال دوازدهم، کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:
2 «ای پسر انسان، بر فرعون پادشاه مصر مرثیه‌ای بسرا و او را بگو:«تو خود را شیرِ ژیانِ قومها می‌پنداری،حال آنکه چون اژدها در دریایی.در نهرهای خود به جلو می‌جهی؛به پاهایت آبها را به تلاطم درمی‌آوری،و نهرهای آنها را گل‌آلود می‌سازی.
3 پس خداوندگارْ یهوه چنین می‌فرماید:به دست گروهی از اقوام بسیار،تور خود را بر تو خواهم افکند،و آنان تو را در دام من بر خواهند کشید.
4 تو را بر زمین ترک خواهم کرد،و بر صحرا خواهم افکند؛همۀ مرغان هوا را وا خواهم داشت تا بر تو مأوا گزینند،و همۀ وحوشِ زمین را از تو سیر خواهم کرد.
5 گوشت تنت را بر کوهها خواهم نهاد،و وادیها را از لاشه‌ات پر خواهم ساخت.
6 از جریان خون تو، زمین را تا به کوهساران مرطوب خواهم کرد،و درّه‌ها از تو پر خواهد شد.
7 و چون تو را معدوم سازم، آسمانها را خواهم پوشانید،و ستارگانشان را تاریک خواهم ساخت؛خورشید را به ابری خواهم پوشانید،و ماه دیگر نور خود را نخواهد داد.
8 همۀ نورافشانهایِ درخشانِ آسمان رابر فراز تو تاریک خواهم کرد،و تاریکی بر زمینت خواهم آورد،این است فرمودۀ خداوندگارْ یهوه.
9 «و چون در میان ممالکی که نمی‌شناسیهلاکت تو را به انجام رسانم،دلهای مردمانِ بسیار را مضطرب خواهم ساخت.
10 تو را مایۀ بُهت و حیرت قومهای بسیار خواهم گردانید،و چون شمشیرِ خود را پیش روی ایشان به اهتزاز درآورم،موی تن پادشاهانشان از ترس راست خواهد شد.و در روز سقوطِ تو، هر یک از آنان،از ترسِ جانْ هر لحظه به خود خواهند لرزید.
11 «زیرا خداوندگارْ یهوه چنین می‌فرماید:شمشیر پادشاه بابِلبر تو فرود خواهد آمد،
12 و به شمشیر جنگاورانی که از ستم‌کیش‌ترینِ اقوامند،خلقِ بی‌شمارِ تو را از پا در خواهم آورد.آنان غرور مصر را نابود خواهند کرد،و خلقِ بسیارش جملگی هلاک خواهند شد.
13 و من احشام او را به تمامی،بر کنارۀ آبهای بسیار تلف خواهم کرد؛و دیگر نه پای انسان آنها را به تلاطم در خواهد آورد،نه سُمهای حیوانات.
14 آنگاه آبهای ایشان را آرام خواهم گردانید،و نهرهای ایشان را همچون روغنْ روان خواهم ساخت،این است فرمودۀ خداوندگارْ یهوه.
15 «چون سرزمین مصر را مخروبه سازم،و زمین از هرآنچه در آن است خالی شود،و همۀ ساکنان آن را بزنم،آنگاه خواهند دانست که من یهوه هستم!
16 خداوندگارْ یهوه می‌فرماید: این است مرثیه‌ای که برای او خواهند خواند؛ دختران قومها آن را بر مصر و بر خلق بی‌شمارش خواهند خواند.»
17 در سال دوازدهم، در روز پانزدهمِ ماه نخست، کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:
18 «ای پسر انسان، بر خلق بی‌شمار مصر شیون کن و آنان، یعنی او و دختران ملل عظیم را، به نزد آنان که به گودال فرو می‌روند به اَسفَلهای زمین فرود آر. او را بگو:
19 ”آیا تو از دیگران زیباتری؟فرود شو و با ختنه‌ناشدگان بیآرام!“
20 آنان در میان کشتگانِ شمشیر خواهند افتاد. مصر به شمشیر سپرده شده است؛ او را با تمامی خلق بی‌شمارش بر زمین بِکِشید.
21 نیرومندانِ جنگاوران از میان هاویه دربارۀ او و یاری‌دهندگانش خواهند گفت: ”این ختنه‌ناشدگان که به شمشیر کشته شده‌اند، بدین‌جا فرود آمده و خفته‌اند!“
22 «آشور آنجاست، با تمامی جماعتش؛ قبرهای ایشان گرداگرد اوست، و همگی ایشان کشته شده و به شمشیر از پا درآمده‌اند.
23 قبرهایشان در کَرانهای گودال قرار داده شده است. جماعت او گرداگرد قبر اویند؛ جملۀ ایشان که در زمینِ زندگان دِهشَت می‌آفریدند، کشته شده و به شمشیر از پا درآمده‌اند.
24 «عیلام آنجاست و تمامی خلق بی‌شمارش گرداگرد قبر اویند؛ همگی به شمشیر افتاده و کشته شده‌اند، همانان که ختنه‌ناشده به اَسفَلهای زمین فرود شدند، آنان که بر زمینِ زندگان دِهشَت می‌آفریدند. پس با آنان که به گودال فرو می‌روند، متحمل خجالت خویش می‌گردند.
25 بستری در میان کشتگان برای او و تمامی خلق بی‌شمارش گسترده شده است. قبرهای ایشان گرداگرد آن است، و همگی ختنه‌ناشده و کشتگانِ به شمشیرند. زیرا که دِهشَت خود را بر زمینِ زندگان گسترده بودند. پس با آنان که به گودال فرو می‌روند، متحمل خجالت خویش می‌گردند و در میان کشتگان جای گرفته‌اند.
26 «ماشِک و توبال آنجایند، و تمامی خلق بی‌شمارشان. قبرهایشان گرداگرد آنهاست، و همگی ختنه‌ناشده و کشتگانِ شمشیرند. زیرا که دِهشَت خود را بر زمین زندگان گسترده بودند.
27 ایشان با جنگاوران نخواهند خفت، با آنانی از ختنه‌ناشدگان که از پا درآمدند و با سِلاحهای جنگی خود به هاویه فرو رفتند و شمشیرشان زیر سرشان نهاده شد، بلکه تقصیراتشان بر استخوانهایشان خواهد بود، زیرا که این جنگاوران بر زمینِ زندگان دِهشَت آفریدند.
28 و اما تو در میان ختنه‌ناشدگان شکسته خواهی شد، و با آنان که به شمشیر کشته شدند، خواهی خفت.
29 «اَدوم و پادشاهان و حاکمانش نیز آنجایند، آنان که با همۀ عظمتشان با کشتگانِ به شمشیر قرار داده شدند. آنان با ختنه‌ناشدگان و آنان که به گودال فرو می‌روند، می‌خوابند.
30 «تمامی حاکمان شمال و جملۀ صیدونیان نیز آنجایند، هم آنان که خجل از تمامی دِهشَتی که به واسطۀ عظمت خویش آفریدند، با کشتگان فرو رفتند؛ آنان ختنه‌ناشده با کشتگانِ به شمشیر می‌خوابند و خجالت خویش را با آنان که به گودال فرو رفتند، متحمل می‌شوند.
31 «خداوندگارْ یهوه می‌گوید که فرعون با دیدن آنان از بابت تمامیِ خلقِ بی‌شمارش که به شمشیر کشته شدند تسلی خواهد یافت، یعنی از بابت خود و تمامی لشکریانش.
32 زیرا خداوندگارْ یهوه می‌فرماید که هرچند من او را برگماشتم تا بر زمینِ زندگان دِهشَت بیافریند، با وجود این، فرعون و تمامیِ خلقِ بی‌شمارش با کشتگانِ به شمشیر، در میان ختنه‌ناشدگان خواهند خوابید.»