24 «ای پسر انسان، ساکنان ویرانههای سرزمین اسرائیل پیوسته میگویند: ”ابراهیم تنها یک تن بود اما مالک این سرزمین شد؛ ما امروز بسیاریم، پس بهیقین این زمین به ملکیت ما داده شده است!“
25 بنابراین به آنان بگو، خداوندگارْ یهوه چنین میگوید: شما گوشت را با خونش میخورید و چشمان خود را به سوی بتهای بیارزش خویش برمیافرازید و خون میریزید؛ پس آیا سزاوار است که مالک این سرزمین شوید؟
26 شما بر شمشیرتان توکل دارید و اعمال کراهتآور به جای میآورید و هر یک از شما زن همسایۀ خویش را نجس میسازید؛ پس آیا سزاوار است که مالک این سرزمین شوید؟!
27 «به آنان بگو خداوندگارْ یهوه چنین میفرماید: به حیات خودم قسم، آنان که در ویرانههایند به شمشیر خواهند افتاد، آنان را که در صحرایند خوراک حیوانات خواهم ساخت، و آنان که در دژها و غارهایند به طاعون خواهند مرد.
28 این سرزمین را ویران و متروک خواهم ساخت و غرورِ قوّتش پایان خواهد پذیرفت و کوههای اسرائیل چنان ویران خواهد شد که دیگر کسی از آنها گذر نخواهد کرد.
29 چون این سرزمین را به سبب همۀ اعمال کراهتآوری که ایشان به جای آوردهاند ویران و متروک سازم، آنگاه خواهند دانست که من یهوه هستم.
30 «و اما تو ای پسر انسان، قومت کنار دیوارها و به درگاه خانهها با یکدیگر دربارۀ تو سخن میگویند و هر یک دیگری، یعنی برادر خود را خطاب کرده، میگوید: ”بیایید و کلامی را که از جانب خداوند صادر شده است، بشنوید!“