1 سخنان عاموس، یکی از گله‌داران تِقوعَ، دربارۀ آنچه وی دو سال پیش از زلزله، دربارۀ اسرائیل دید، زمانی که عُزّیا پادشاه یهودا و یِرُبعام پسر یوآش پادشاه اسرائیل بود.
2 او گفت:«خداوند از صَهیون می‌غُرّدو از اورشلیم صدای خود را بلند می‌کند.مرتعهای شبانان ماتم می‌گیرندو قُلۀ کَرمِل خشک می‌شود.»
3 خداوند چنین می‌گوید:«به سبب سه نافرمانیِ دمشق، بلکه چهار نافرمانی‌اش،مکافات او را بر نخواهم گردانید،زیرا جِلعاد را با خرمن‌کوبهای آهنین کوبیدند.
4 بر خاندان حَزائیل آتش خواهم فرستادتا کاخهای بِن‌هَدَد را بسوزاند.
5 پشت‌بندهای دروازۀ دمشق را خواهم شکست،ساکنان را از وادی آوِن منقطع خواهم ساخت،و صاحب عصا را از بِیت‌عدن.قوم اَرام به قیر به اسارت خواهند رفت؛»این است فرمودۀ خداوند.
6 خداوند چنین می‌گوید:«به سبب سه نافرمانی غزه، بلکه چهار نافرمانی‌اش،مکافات او را بر نخواهم گردانید،زیرا تمامی یک ملت را به اسیری بردندتا ایشان را به اَدوم تسلیم کنند.