1 «وای بر شما که در صَهیون آسوده‌خیالید،و بر شما که در کوهستان سامِرِه احساس امنیت می‌کنید،شما مردان سرشناسِ سرآمدِ قومها،که خاندان اسرائیل به شما روی می‌آورند!
2 به کَلنِه گذر کنید و بنگرید،و از آنجا به حَماتِ بزرگ بروید،و سپس به جَتِ فلسطین فرود آیید.آیا آنها از مملکتهای شما نیکوترند؟آیا قلمرو آنان وسیعتر از قلمرو شماست؟
3 شما فکر روز بلا را دور می‌سازید،و مسند خشونت را نزدیک می‌آورید.
4 بر تختهای عاج می‌خوابید،و بر بسترهایتان لَم می‌دهید؛بره‌ها را از گله‌و گوساله‌ها را از آغل می‌خورید؛
5 بی‌دغدغه با نوای چنگ می‌سراییدو همچون داوود سازهای موسیقی برای خود اختراع می‌کنید؛
6 شراب را در جامها می‌نوشیدو خود را با بهترین عطرها تدهین می‌کنید،اما از ویرانی یوسف اندوهگین نمی‌شوید!
7 بنابراین شما نخستین کسانی خواهید بود که به تبعید می‌روند،و عیشِ کسانی که لَم می‌دهند پایان خواهد یافت.»
8 خداوندگارْ یهوه به ذات خود قسم خورده است؛ یهوه خدای لشکرها چنین می‌فرماید:«من از تکبر یعقوب بیزارمو از کاخهای وی نفرت دارم،پس شهر را با هرآنچه در آن است،تسلیم خواهم کرد.»
9 اگر ده تن در خانه‌ای باقی مانده باشند، آنان نیز خواهند مرد.
10 و چون خویشاوند کسی که می‌باید جسد او را بسوزاند، وی را برگیرد تا استخوانهایش را از خانه بیرون برد، به کسی که در اندرون خانه است خواهد گفت: «آیا کسی دیگر با توست؟» او پاسخ خواهد داد: «نه»! آنگاه آن شخص خواهد گفت: «خاموش باش! زیرا نام یهوه نباید بر زبان آورده شود.»
11 زیرا اینک خداوند فرمان می‌دهد،و خانۀ بزرگ ویرانه‌ای خواهد شدو خانۀ کوچک خرابه‌ای خواهد گردید.
12 آیا اسبان می‌توانند بر صخره‌ها بتازند؟آیا کسی می‌تواند با گاوان در آنجا شخم بزند؟اما شما انصاف را به زهرو میوۀ عدالت را به اَفسَنتین بدل کرده‌اید،
13 ای شما که در لودِبار شادی می‌کنیدو می‌گویید: «آیا به قوّت خویش کَرنایِم را برای خود تسخیر نکردیم؟»
14 زیرا یهوه خدای لشکرها چنین می‌فرماید:«ای خاندان اسرائیل،اینک قومی را بر ضد شما بر خواهم انگیختکه شما را از لِبوحَمات تا وادی عَرَبَه به تنگ آورند.»