4 Fad tá an lá ann, ní mór dúinnoibreacha an té a chuir uaidh mé a dhéanamh;tá an oíche ag teacht nuair nach féidir d'aon duineobair a dhéanamh.
5 An fad atáim ar an saolis mé solas an tsaoil.”
6 Arna rá sin dó, chaith sé seile ar an talamh agus rinne sé láib den tseile agus chuir sé an láib ar shúile an daill
7 agus dúirt sé leis: “Imigh agus nigh i Linn Siolóam” - is é sin le rá, Seolta. D'imigh sé, nigh é féin agus d'fhill agus a radharc aige.
8 Dúirt a chomharsana ansin, agus an dream a chonaic é roimhe sin, ag iarraidh déirce: “Nach é seo an té a bhíodh ina shuí ag lorg déirce?” Dúirt daoine: “Is é.”
9 Dúirt daoine eile: “Ní hé, ach is cosúil leis é.” Dúirt sé féin: “Is mé é.”
10 Dúirt siad leis ansin: “Conas a osclaíodh do shúile mar sin?”