1 O A Ghalatíanacha gan chéill, cía rinne piseóga dhaóibh, as nách géillfeadh sibh don fhírinne, agar thaisbéunadh Iósa Críosd daóibh roimhe so a bhfiadhnuisi bhur súl, ar na chéusadh bhur measg?
2 Bá mían ríom so amháin dfoghluim uáibh, An ó oibrighthibh an reachda fúarabhair an Spiorud, ná ó éisdeach an chreidimh?
3 An bhfuiltí coimhmíchéillid hesin? ar dtosughadh dhaóibh sa Spioruid, go mádh mían ribh a nois bhur gcríochnughadh sa bhfeóil?
4 An go diomhaóin dfuiling sibh a noirid sin do neithibh? achd fós más diomhaóin.
5 Uime sin an tí do bheir an Sbiorad go fairsing dhaóibh, agus oibrigheas súbhailcighe míorbhuileacha ionnuibh, an tré oibrighthigh an reachda, nó tré éideachd a chreidimh do bheir sé íad?
6 Amhuil do chreid Abraham do Dhía, agus do measadh dhó é mar fhiréantachd.
7 Uime sin is tuigthe dhaóbh an drung atá don chreideamh, gur ab íad sin clana Abraham.
8 Oír ar na fhaicsin roimhe don sgriobtúir, go sáorfadh Día na cineadhacha tré chreideamh, do shoisgéil sé roimhe láimh Dábraham, ag rádh, Biáidh na huile chineadhacha ar na mbeannughadh ionnadsa.
9 Uimé sin an dream áta don chreideamh atáid síad beannuighthe maille ré Hábraham deaghchreidmheach.
10 Oir an mhéid atá do tháobh oibrightheadh an reachda atáid síad fáoi an mallachd: oír atá sgríobhtha, As malluighe gach áon nach ccomhnuigheann sna huile neithibh atá sgríobhtha a leabhar an reachd chum a ndéunta.
11 Agus as ní follas nach sáorthar éunduine trés an reachd a bhfíadnuisi De, óir, As tré chreideamh mhairfeas an firéun.
12 Gidheadh ní ón chreideamh atá an reachd: achd, An tí dhéunas íad mairfidh sé thriothadh.
13 Achd dfúasguil Críosd sinne ó mhallachd air ar son: óir atá sgríobhtha, As malluighe gach áon chrochdar a gcrann:
14 Ionnus go dtiucfadh beannachdadh Abraham chum na Gcineadhach a Niósa Críosd; chum sinne dfagháil geallamhna na Spioruide tré chreideamh.
15 A dhearbhráithre, is do réir nóis daónna labhruim; Bíodh nach biadh ann achd connradh duine, ar mbeith dhó daingnighthe, ní chuiréann éinneach ar gcúl é, agus ní curthar tuilleadh ar bith leis.
16 Máseadh is Dábhraham agus dá shíol tugadh na geallamhnacha. Ní abair sé, Agus do na síoltuibh, mar do bhíadh sé ag labhairt ar mhórán; achd mar do laibheóradh sé ar áon ag rádh, Agus dod shiolsa, agar ab é Críosd é.
17 Agus a deirim so, nách ccuireann an reachd, noch do thosuigh a gcionn cheithre gcéud agus deich mblíadhan bhfithchead na dhiaigh, an connradh do dhaingnigheadh roimhe, ré Día a dtáobh Chríosd, a neimbrígh, ionnas go gcuirfeadh sé an gheallamhuin ar gcúl.
18 Oír más ón reachd thigh a nóighreachd, ní thig sí feasda ón ngeallamhuin: achd tug Diá í go sáor Dábraham tré ghealladh.
19 Uime sin créud é an reachd? Is uime do hórduigheadh é ar son sáruighthe na naitheantadh, go teachd don tsíol dá ndearnadh an gealladh; ar na órdughadh ris na hainglibh tré láimh eidirmheadhontóra.
20 Achd an teidirmheadhantóir ní ré haon é, achd is aon é Día.
21 Uime sin an bhfuil an réachd a nadhuigh gheallamhnacha De? a bhfas uainn sin do rádh: oír da mbeith reachd ar na thabhairt lér bhféidir béatha do thabhairt úadha, go deimhin ís trés an reachd do thiucfadh fíréuntachd.
22 Achd dfág an sgriobhtuir na huile dháoine dúnta fáoi pheacadh, ionnus go dtiubhartháoi an gheallamhuin ó chreideamh Iósa Críosd don druing chreideas.
23 Achd suil tháinic an creideamh, do congmhadh sinn fá smachd an reachda, agus do dúnadh oruinn chum an chreidimh do bhí ré hadhuigh a fhoillsighthe.
24 Uime sin a sé an reachd fá sgolmhaighistir dhúinn go Críosd, ionnus go sáorfuidhe sinn tré chreideamh.
25 Achd ar dteachd dón chreideamh, ní bhfuilmíd feasda fáoi sgolmhaighisdir.
26 Oír atá sibh uile bhur gcloinn ag Día tré chreideamh a Niósa Críosd.
27 Oír an mheid aguibh do baisdeadh a Gcríosd do chuireabhair Críosd iomuibh.
28 Ní bhfuil Iúduighe na Gréugach, ní bhfuil sáor na dáor, ní bhfuil fear na bean: óir is áon sibh uile a Niósa Críosd.
29 Agus más lé Críosd sibh, as sibh síol Abraham gan amhras, agus oighrighe do réir na geallamhna.