9 Bareng Senapati Yoab mirsa, yen mungsuhe mbebayani tumrap panjenengane saka ing ngarep lan saka ing buri, banjur nglumpukake wong Israel kang peng-pengan lan nata gelaring perang adu arep karo bala Aram.
10 Kekarene saka bala iku dipasrahake marang pamimpine Sang Abisai, sadhereke, kang nata gelar perange adu arep karo bala Amon.
11 Senapati Yoab nuli meling: “Manawa aku kewalahan nglawan bala Aram, kowe kudu mbiyantu aku, nanging manawa kowe kewalahan nandangi bala bani Amon, aku bakal teka mbiyantu kowe,
12 Diteteg atimu lan payo padha nyantosakake atiku kanggo bangsa lan kutha-kuthane Gusti Allah kita. Muga Sang Yehuwah nindakna kang dadi karsane.”
13 Senapati Yoab sabalane banjur mangsah perang nglawan bala Aram lan mungsuhe padha keplayu saka ing ngarepe.
14 Bareng bala bani Amon weruh, manawa bala Aram padha keplayu, iya nuli padha mundur saka ngarsane Sang Abisai sarta lumebu ing kutha. Sawuse iku Senapati Yoab kondur, bubar nempuh marang bani Amon lan banjur wus rawuh ing Yerusalem.
15 Nalika bala Aram sumurup, yen wis padha disorake dening bala Israel, banjur padha nglumpuk.