6 Sang Prabu Dawud banjur utusan wong kadhawuhan nglantarake pangandikane marang Senapati Yoab mangkene: “Uria wong Het iku dhawuhana seba marang ngarsaningsun.” Senapati Yoab banjur ndhawuhi Uria seba marang ngarsane Sang Prabu Dawud.
7 Nalika Uria lumebu seba ing ngarsane Sang Prabu didangu mungguh kaanane Senapati Yoab, wadyabala lan kaanane peperangan.
8 Sang Prabu Dawud tumuli dhawuh marang Uria: “Wis mundura, muliha lan wisuha sikil!” Nalika Uria mundur saka kraton, ana wong kang nututi nggawa peparinge Sang Prabu.
9 Nanging Uria mapan turu ana ing ngarepe gapuraning kraton, amor karo para abdi dalem lan ora mulih.
10 Sang Prabu diaturi pirsa mangkene: “Uria boten mantuk dhateng ing griyanipun.” Sang Prabu Dawud banjur ngandika marang Uria: “Sira rak lagi mulih saka ing paran? Yagene kok ora mulih?”
11 Nanging Uria matur marang Sang Prabu Dawud: “Pethinipun Allah sarta tiyang Israel lan Yehuda sami wonten ing tarub, punapa dene Senapati Yoab saha para abdi dalem sami akemah wonten ing teba, kawula kok mantuk ngeca-eca nedha lan ngombe tuwin tilem kaliyan semah kawula? Demi sugeng saha nyawa panjenengan dalem kawula boten pisan-pisan badhe tumindak makaten.”
12 Sang Prabu Dawud ngandika marang Uria: “Wis ing dina iki sira lerena ana ing kene. Sesuk sira sunlilani mangkat!” Dadine Uria ing dina iku kari ana ing Yerusalem.