13 Lan saupami panjenenganipun mundur mlebet dhateng salah satunggaling kitha, sadaya bala Israel badhe ningseti kitha punika lan saged kita larak dumugi ing lepen, temah boten wonten krikil satunggal kemawon ingkang taksih pinanggih wonten ing ngriku malih.”
14 Pangeran Absalom banjur ngandika lan sakehe wong Israel padha ngucap: “Pirembuge Husai, wong Arki iku, luwih becik tinimbang karo rembuge Akhitofel.” Amarga wus dadi karsane Sang Yehuwah, manawa pirembuge Akhitofel kang becik iku, diwurungake, supaya nekakake bilai marang Pangeran Absalom.
15 Husai banjur kandha marang Imam Zadhok lan Imam Abyatar: “Makaten-makaten pirembagipun Akhitofel dhateng Pangeran Absalom lan dhateng para sesepuhipun bangsa Israel, nanging rembag kula makaten-makaten.
16 Pramila, panjenengan enggal-enggal ngaturana uninga dhateng Sang Prabu Dawud, makaten: “Mangke dalu, panjenengan dalem sampun ngantos nyare wonten ing papan-papan pasabrangan ingkang dhateng pasamunan, nanging enggal karsaa nyabrang murih Sang Prabu saha sadaya tiyang ingkang ndherekaken sampun ngantos kauntal sadaya.”
17 Anadene Yonatan lan Ahimaas ngenteni ana ing En-Rogel lan saben-saben ana abdi wadon kang teka aweh warta, iku banjur padha diaturake marang Sang Prabu Dawud, mulane mangkono, amarga aja nganti konangan, yen mlebu kutha.
18 Nanging nalika iku ana jejaka kang weruh, banjur ngaturi pirsa marang Pangeran Absalom. Dadine wong loro iku age-age lunga, lan bareng tekan ing omahe sawijining wong ing Bahurim, kang duwe sumur ana ing platarane, banjur padha nyemplung ing sumur kono.
19 Wong wadon iku banjur njupuk lurub, dijereng ing cangkeming sumur mau lan disebari las-lasan gandum, temah ora katon apa-apa.