7 Bala Israel temah padha kasoran kagepuk ing perang ana ing kono dening balane Prabu Dawud lan ing dina iku wutahing getih nggegirisi banget: wong kang tiwas rong puluh ewu.
8 Campuhing perang ngambra-ambra nyrambahi saindenging tlatah lan alas iku nekakake pepati luwih akeh katimbang karo kang mati kamangsa ing pedhang.
9 Dumadakan Pangeran Absalom kepregok karo balane Sang Prabu Dawud. Anadene Pangeran Absalom nitih bihal, nalika bihal iku liwat ing sangisore bebuletaning pang wit tarbantin kang gedhe, mustakane kecantol ing wit ela iku, temah genteyongan ana ing antarane langit lan bumi, mangka bihal kang dititihi mbedhal terus.
10 Bareng kaweruhan ing wong, dilapurake marang Senapati Yoab, ature: “Kula sumerep Pangeran Absalom genteyongan wonten ing wit ela.”
11 Senapati Yoab banjur ngandika marang wong kang ngaturi pirsa iku: “Apa? Yen kowe meruhi, yagene ora kokbanting ing lemah ana ing kono. Wis sapatute yen aku banjur ngganjar kowe dhuwit sekel selaka sepuluh sekel lan sabuk siji.”
12 Nanging wong mau matur marang Senapati Yoab: “Sanadyan kula kaganjara selaka sewu sekel, kula boten badhe nggepok putranipun Sang Prabu, amargi kula sami mireng piyambak, pangandikanipun Sang Prabu dhateng panjenengan, Sang Abisai lan Itai, dhawuhipun: Wong anom Absalom iku ayomana marga saka ingsun.
13 Kosokwangsulipun, manawi kula ngantos nyedani panjenenganipun, boten sande prakawis punika kauningan dening Sang Prabu sarta panjenengan temtu badhe nebih kemawon.”