13 Nuju sawijining dina ana wong telu saka panunggalane panggedhe telung puluh kang padha sowan ing ngarsane Sang Prabu Dawud, ngarepake mangsa panen ing sacedhake guwa Adulam, dene balane wong Filisti ana sapantha kang apacak baris ana ing lebak Refaim.
14 Nalika samana Sang Prabu Dawud ana ing beteng ing pagunungan lan bala pandhudhukan Filisti ana ing kutha Betlehem.
15 Sang Prabu Dawud katuwuhan pepenginan lan ngandika: “Bok ana wong aweh banyu ngombe marang aku saka sumur ing Betlehem sacedhake gapura.”
16 Prawira tetelu iku banjur nrajang barisane wong Filisti, nimba banyu saka sumur ing Betlehem ing sacedhake gapura, nuli digawa lan dicaosake marang Sang Prabu Dawud. Sang Prabu Dawud ora karsa ngunjuk, nanging kasaosake minangka kurban unjukan marang Sang Yehuwah,
17 pangandikane: “Kawula mugi katebihna saking tumindak makaten dhuh Sang Yehuwah. Punika rak rahipun tiyang-tiyang ingkang sami kesah ngetohaken nyawanipun?” Lan Sang Prabu ora karsa ngunjuk. Mengkono kang dilakoni prawira tetelu iku.
18 Sang Abisai, kang rayine Sang Yoab bin Zeruya, iku tetindhihe wong telung puluh. Iya Sang Abisai iku kang mbabitake tumbake nglawan mungsuh wong telung atus, kang mati ditumbak. Dadine wong iku kaloka ing antarane wong telung puluh mau.
19 Rak Sang Abisai kang kajen dhewe ana ing antarane wong telung puluh iku? Pancen iku dadi tetindhihe, nanging durung madhani triwira iku.