8 Sawuse ndlajahi sawewengkone nagara kabeh banjur bali menyang ing Yerusalem, kelakone sangang sasi rong puluh dina.
9 Senapati Yoab banjur ngaturi uninga marang Sang Prabu oleh-olehane cacah-jiwa. Wong Israel ana wolung atus ewu kang bisa asikep pedhang, lan wong Yehuda ana limang atus ewu.
10 Nanging sawuse milang kawulane, Sang Prabu Dawud geter galihe, banjur munjuk marang Sang Yehuwah: “Kawula sampun nglampahi dosa ageng, awit nindakaken prakawis punika; dene sapunika dhuh, Sang Yehuwah, mugi abdi Paduka katebihna saking kalepatan punika, awit pratingkah kawula punika bodho sanget.”
11 Bareng Sang Prabu wungu ing wayah esuk, Nabi Gad, wonge sidik Sang Prabu Dawud, seba mundhi pangandikane Sang Yehuwah, kang mangkene:
12 “Lungaa, matura marang Dawud: Mangkene dhawuh pangandikane Sang Yehuwah: Telung prakara kang Suntawakake marang sira; pilihen salah siji, mesthi bakal Suntindakake.”
13 Sawuse Nabi Gad sowan marang Sang Prabu Dawud ngaturi uninga marang Sang Prabu sarta munjuk: “Panjenengan dalem punapa milih wewengkon dalem kadhatengan paceklik laminipun tigang taun? Punapa panjenengan dalem milih tigang wulan keplajeng saking mengsah dalem lan dipun bujeng? Utawi milih kambah pageblug tigang dinten dangunipun? Lah sapunika sumangga kawula aturi nggalih lan nglimbang-limbang, wangsulan punapa ingkang kedah kawula unjukaken dhateng Ingkang ngutus kawula.”
14 Sang Prabu ngandika marang Nabi Gad: “Sanget ribed manah kula, kajengipun kawula dhawah ing astanipun Sang Yehuwah, amargi ageng sihkadarmanipun; nanging sampun ngantos kula dhawah ing tanganipun manungsa.”