10 Inggih punika mindhah kratonipun Sang Prabu Saul lan ngedegaken dhamparing karajanipun Sang Prabu Dawud, temah ngereh Israel lan Yehuda, wiwit ing Dhan ngantos dumugi ing Bersyeba.”
11 Lan Sang Prabu Isyboset ora bisa mangsuli sakecap-kecapa marang Senapati Abner, amarga saka eringe marang panjenengane.
12 Senapati Abner banjur utusan marang ngarsane Prabu Dawud sarta diweling: “Nagari punika kagunganipun sinten? Kawula aturi damel prajanjian kaliyan kawula, kawula saestu badhe mbiyantu panjenengan dalem, supados sakathahipun tiyang Israel sami ngawula panjenengan dalem.”
13 Paring wangsulane Prabu Dawud: “Iya becik, ingsun bakal gawe prajanjian kalawan sira, mung bae ana saprakara kang sunpundhut marang sira, yaiku sira ora bakal sowan marang ing ngarsaningsun, yen sira ora ngaturake Sang Putri Mikhal, putrane Sang Prabu Saul, samangsa sira seba marang ing ngarsaningsun.”
14 Sang Prabu Dawud uga utusan wong sowan marang ing ngarsane Sang Prabu Isyboset, putrane Prabu Saul, kanthi piweling: “Garwa kula Mikhal panjenengan wangsulaken dhateng kula malih, ingkang sampun kula tumbas srana ikutipun tiyang jaler Filisti satus.”
15 Sang Prabu Isyboset tumuli utusan mundhut putri iku saka ing omahe Paltiel, bin Lais.
16 Lan somahe ngiringake Sang Putri karo nangis nganti tekan ing Bahurim. Senapati Abner banjur nyentak marang dheweke: “Wis muliha!” Wong mau banjur mulih.