17 Ing wektu samono Senapati Abner rerembagan karo para tetuwane Israel, pangandikane: “Sampun sawatawis dangu panjenengan ngersakaken supados Sang Prabu Dawud jumeneng ratu ngerehaken panjenengan.
18 Sumangga sapunika panjenengan sami ngleksanana, amargi Sang Yehuwah sampun ngandika dhateng Sang Prabu Dawud makaten: Lumantar abdiningSun Dawud Ingsun bakal ngluwari umatingSun Israel saka ing tangane wong Filisti lan saka ing tangane sakehe mungsuhe.”
19 Senapati Abner uga rembagan karo wong Benyamin; Sang Abner uga banjur tindak menyang Hebron, ngrembag karo Sang Prabu Dawud sakehing prakara kang wus kaanggep prayoga dening wong Israel lan sakehe turune Benyamin.
20 Bareng Senapati Abner seba menyang ing ngarsane Sang Prabu Dawud, kadherekake wong rong puluh, Sang Prabu Dawud banjur nganakake bujana kagem Senapati Abner sapandhereke.
21 Senapati Abner munjuk marang Sang Prabu Dawud: “Keparenga kawula ngempalaken sakathahing tiyang Israel kasowanaken wonten ing ngarsa dalem, supados sami damela prajanjian kaliyan gusti kawula, lan gusti lajeng jumenenga ratu mengku samudayanipun ingkang panjenengan dalem karsakaken.” Sang Prabu Dawud banjur nglilani Senapati Abner mundur lan tindak kanthi slamet.
22 Wadya-balane Sang Prabu Dawud lagi bae mulih saka anggone nglurug kairid dening Senapati Yoab lan nggawa barang rayahan akeh. Nanging Senapati Abner wus mundur saka ing ngarsane Sang Prabu Dawud ing Hebron, amarga Senapati Abner wis diparengake lengser kanthi slamet.
23 Bareng Senapati Yoab wis kondur kadherekake wadya-balane, diaturi pirsa mengkene: “Lah Senapati Abner, bin Ner, sampun sowan dhateng ing ngarsanipun Sang Prabu Dawud, lan sampun dipun parengaken mundur kanthi wilujeng.”