27 Nalika Senapati Abner bali menyang Hebron, Sang Yoab ngajak mire panjenengane sadhela menyang ing tengahing gapura, api-api ngajak rembugan panjenengane sesidheman, wasana disuduk padharane ana ing kono temah seda, males getihe Asael, rayine.
28 Bareng prakara iku kapiyarsa dening Sang Prabu Dawud, panjenengane ngandika: “Ingsun lan kratoningsun ora kaluputan ana ing ngarsane Sang Yehuwah, nganti salawas-lawase mungguh getihe Abner bin Ner iku.
29 Kareben iku disangga dening Yoab dhewe lan sakehe kulawargane. Ing saturun-turune ora pegat-pegat anaa kang lara umbelen, lara lepra, kang mlaku nganggo jagul, kang mati dening pedhang, utawa kekurangan pangan.”
30 Mengkono anggone Senapati Yoab lan Sang Abisai sadhereke, nyedani Sang Abner, amarga Sang Abner nyedani Sang Asael sadhereke ana ing Gibeon, ana ing paprangan.
31 Sang Prabu Dawud ngandika marang Senapati Yoab lan marang para kawula kang ngadhep panjenengane: “Mara padha nyuweka panganggonira lan sabukana jarit kasusahan lan nangisa ana ing ngarepe layone Abner.” Sang Prabu Dawud piyambak uga tindak ana ing burine layon.
32 Nalika wong padha nyarekake Sang Senapati Abner ana ing Hebron, Sang Prabu Dawud muwun kanthi swara dumeling ana ing pakuburane Sang Abner lan sakehing kawula iya padha nangis.
33 Marga saka Sang Abner iku Sang Prabu ngrepekake kidung panangis iki:“Genea Abner matine kaya wong rucah,