14 Paduka mugi karsaa ngengen umat Paduka klayan teken Paduka,inggih menda kagungan Paduka piyambak,ingkang sami kepencil manggen ing wana,ing satengahing kebon wowohan,mugi sami nyengguta wonten ing Basyan lan ing Gilead,kados nalika ing jaman rumiyin.
15 Kados nalika Paduka miyos saking Mesir,kawula mugi sami kaparingana sumerep bab kaelokan-kaelokan!
16 Para bangsa bakal padha nyawang,lan banjur rumangsa isin,marga saka sakehe kakuwatane,cangkeme cikben ditutupi tanganlan kupinge cikben dadi budheg.
17 Kareben padha ndilat lebu kaya ula,kaya kewan kang gumremet ing bumi;kareben padha metu saka ing betenge kalawan giris,sarta padha sowan marang ing ngarsane PangeranYehuwah Allah kita, kalawan gumeter,kalayan ajrih dhateng Paduka.
18 Allah ingkang pundi ingkang nyameni Paduka,ingkang ngapunten dosa,saha ingkang ngapunten panerakipun kekantunaning bangsa kagunganipun piyambak:ingkang boten saged tahan dhateng bebendunipun ing salajengipun,nanging ingkang rena dhateng sih-palimirma?
19 Panjenengane bakal paring kawelasan maneh marang kita,lan nglebur kaluputan-kaluputan kita,sarta mbucal sakehing dosa kita,menyang ing telenging sagara.
20 Paduka mugi karsaa ngatingalaken kasetyan Paduka dhateng Rama Yakub,saha sih-palimirma Paduka dhateng Rama Abrahamkados ingkang sampun Paduka prasetyakakenklayan supaos dhateng para leluhur kawulawiwit ing jaman kina!