1 Quomodo obtexit caligine in furore suoDominus filiam Sion ;projecit de cælo in terraminclytam Israël,et non est recordatus scabelli pedum suorumin die furoris sui !
2 Præcipitavit Dominus, nec pepercitomnia speciosa Jacob :destruxit in furore suomunitiones virginis Juda,et dejecit in terram ;polluit regnum et principes ejus.
3 Confregit in ira furoris suiomne cornu Israël ;avertit retrorsum dexteram suama facie inimici,et succendit in Jacob quasi ignemflammæ devorantis in gyro.
4 Tetendit arcum suum quasi inimicus,firmavit dexteram suam quasi hostis,et occidit omne quod pulchrum erat visuin tabernaculo filiæ Sion ;effudit quasi ignemindignationem suam.
5 Factus est Dominus velut inimicus,præcipitavit Israël :præcipitavit omnia mœnia ejus,dissipavit munitiones ejus,et replevit in filia Judahumiliatum et humiliatam.
6 Et dissipavit quasi hortum tentorium suum ;demolitus est tabernaculum suum.Oblivioni tradidit Dominus in Sionfestivitatem et sabbatum ;et in opprobrium, et in indignationem furoris sui,regem et sacerdotem.
7 Repulit Dominus altare suum ;maledixit sanctificationi suæ :tradidit in manu inimicimuros turrium ejus.Vocem dederunt in domo Dominisicut in die solemni.
8 Cogitavit Dominus dissiparemurum filiæ Sion ;tetendit funiculum suum,et non avertit manum suam a perditione :luxitque antemurale,et murus pariter dissipatus est.
9 Defixæ sunt in terra portæ ejus,perdidit et contrivit vectes ejus ;regem ejus et principes ejus in gentibus :non est lex,et prophetæ ejus non inveneruntvisionem a Domino.
10 Sederunt in terra, conticueruntsenes filiæ Sion ;consperserunt cinere capita sua,accincti sunt ciliciis :abjecerunt in terram capita suavirgines Jerusalem.
11 Defecerunt præ lacrimis oculi mei,conturbata sunt viscera mea ;effusum est in terra jecur meumsuper contritione filiæ populi mei,cum deficeret parvulus et lactensin plateis oppidi.
12 Matribus suis dixerunt :Ubi est triticum et vinum ?cum deficerent quasi vulneratiin plateis civitatis,cum exhalarent animas suasin sinu matrum suarum.
13 Cui comparabo te, vel cui assimilabo te,filia Jerusalem ?cui exæquabo te, et consolabor te,virgo, filia Sion ?magna est enim velut mare contritio tua :quis medebitur tui ?
14 Prophetæ tui viderunt tibifalsa et stulta ;nec aperiebant iniquitatem tuam,ut te ad pœnitentiam provocarent ;viderunt autem tibi assumptiones falsas,et ejectiones.
15 Plauserunt super te manibusomnes transeuntes per viam ;sibilaverunt et moverunt caput suumsuper filiam Jerusalem :Hæccine est urbs, dicentes, perfecti decoris,gaudium universæ terræ ?
16 Aperuerunt super te os suumomnes inimici tui :sibilaverunt, et fremuerunt dentibus,et dixerunt : Devorabimus :en ista est dies quam exspectabamus ;invenimus, vidimus.
17 Fecit Dominus quæ cogitavit ;complevit sermonem suum,quem præceperat a diebus antiquis :destruxit, et non pepercit,et lætificavit super te inimicum,et exaltavit cornu hostium tuorum.
18 Clamavit cor eorum ad Dominumsuper muros filiæ Sion :Deduc quasi torrentem lacrimasper diem et noctem ;non des requiem tibi,neque taceat pupilla oculi tui.
19 Consurge, lauda in nocte,in principio vigiliarum ;effunde sicut aquam cor tuumante conspectum Domini :leva ad eum manus tuaspro anima parvulorum tuorum,qui defecerunt in famein capite omnium compitorum.
20 Vide, Domine, et consideraquem vindemiaveris ita.Ergone comedent mulieres fructum suum,parvulos ad mensuram palmæ ?si occiditur in sanctuario Dominisacerdos et propheta ?
21 Jacuerunt in terra forispuer et senex ;virgines meæ et juvenes meiceciderunt in gladio :interfecisti in die furoris tui,percussisti, nec misertus es.
22 Vocasti quasi ad diem solemnem,qui terrerent me de circuitu ;et non fuit in die furoris Domini qui effugeret,et relinqueretur :quos educavi et enutrivi,inimicus meus consumpsit eos.