10 Се зарадував многу во Господа, зашто сега најпосле ја оживеавте својата грижа за мене. Вие и инаку се грижевте, но немавте прилика.
11 Не го зборувам тоа заради скудност, зашто научив да бидам задоволен со она во што сум.
12 Знам да живеам и во скудност, знам и во изобилство, научен сум на сè и во сешто: да бидам сит и да гладувам; да сум во изобилство и во скудност.
13 Сè можам преку Христа, Кој ми дава сила.
14 Туку добро направивте, што зедовте учество во моите неволји.
15 А знаете и вие, Филипјани, дека во почетокот на проповедањето на Евангелието, кога заминав од Македонија, ниедна црква не беше со мене во давање и примање, освен единствено вие.
16 Вие ми испративте во Солун, еднаш и двапати, за моја потреба.