10 планините Те видоа и затреперија, воден порој премина, бездната го даде својот глас, ги подигна високо своите раце.
11 Сонцето и месечината застанаа во своите живеалишта, пред светлоста на Твоите стрели, пред сјајот на Твоето блескаво копје.
12 Разјарено чекориш по земјата, расрдено ги газиш народите.
13 Си излегол за спасението на Твојот народ, за спасението на Твојот помазаник; ја разбиваш главата на нечестивата куќа, и ги откриваш основите до вратот.
14 Со неговите сопствени копја Ти ја пронижа главата на неговите воини, кои се пуштија како виор да ме разбијат, нивната радост беше потајно да го изедат бедниот.
15 Газиш во морето со Твоите коњи, преку пенењето на многу води.
16 Чув! Мојата утроба се затресе, ми треперат усните при тој звук, гнилеж навлегува во моите коски, на своето место се растреперив. Зашто јас ќе го чекам спокојно скрбниот ден, за народот кога ќе се подигне да нè нападне.