2 «Stå opp, gå til Ninive, den store byen, og rop ut over han at eg har sett vondskapen der!»
3 Men Jona stod opp og ville røma for Herren til Tarsis. Han fór ned til Jaffa og fann eit skip som skulle dit. Så betalte han for ferda og gjekk om bord. Han ville vera med til Tarsis, bort frå Herren.
4 Men Herren sende ein sterk storm over havet. Det bles så hardt at skipet heldt på å verta knust.
5 Då vart sjømennene redde og ropa kvar til sin gud, og lasta som var om bord, kasta dei på sjøen, så skipet skulle letna. Jona hadde gått ned i skipet og låg og sov fast.
6 Då gjekk skipsføraren til han og sa: «Korleis kan du liggja og sova så godt? Stå opp og rop til guden din! Kanskje guden din vil koma oss i hug, så vi ikkje går under.»
7 Og sjømennene sa til kvarandre: «Kom, lat oss kasta lodd, så vi får vita kven som er skuld i at denne ulukka har kome over oss!» Så kasta dei lodd, og loddet fall på Jona.
8 Då sa dei til han: «Sei oss kven som er skuld i at denne ulukka har kome over oss! Kva ærend er du ute i, og kvar kjem du frå? Kva land er du frå, og kva folk høyrer du til?»