4 Han trugar havet ¬og turkar det ut,alle elvar legg han turre.Basan og Karmel visnar bort,Libanons blomeprakt døyr.
5 Fjella skjelv for han,haugane skjek og rivnar.Jorda bivrar for han,verda og alle som bur der.
6 Kven kan stå seg ¬for hans harme,kven held ut ¬hans brennande vreide?Hans harme strøymer fram ¬som eld,og knausane styrtar saman ¬for han.
7 Herren er god, eit vern i naud.Han tek seg av dei ¬som tyr til han.
8 Men med veldig flaumgjer han ende på ¬sine motstandarar;sine fiendar jagar han ut ¬i mørkret.
9 Kva emnar de på mot Herren,han som reint kan gjera ende ¬på dykk?Nauda kjem ikkje ein gong til.
10 Som ihopfletta tornebusker,som eit knippe med kvister,som turr halm ¬skal dei brenna opp.