6 Då flaug ein av serafane bort til meg. I handa hadde han ei glo som han hadde teke med ei tong frå altaret.
7 Med den rørte han ved munnen min og sa:«Sjå, denne har rørt ved leppene dine.Di skuld er borte, og di synd er sona.»
8 Då høyrde eg Herrens røyst. Han sa:«Kven skal eg senda,og kven vil gå for oss?»Eg sa: «Eg! Send meg!»
9 Han sa:«Gå og sei til dette folket:De skal høyra og høyra, men ikkje forstå,sjå og sjå, men ikkje skjøna!
10 Gjer hjartet til dette folket feitt,gjer øyra tungeog klin auga att,så dei ikkje kan sjå med auga,ikkje høyra med øyra,ikkje forstå med hjartetog ikkje venda om og bli lækte!»
11 Då sa eg: «Kor lenge, Herre?» Han sa:«Til byane ligg aude utan folkog husa er utan menneskeog landet ligg audt, ei øydemark.»
12 Og Herren skal senda menneska langt bort,audt og forlate skal landet bli.