2 Dei trugne er borte frå landet,det finst ingen rettvis blant folk.Alle ligg på lur etter blod,kvar ein vil fanga sin neste i garnet.
3 Hendene er gode til å gjera vondt.Hovdingen krev inn,dommaren vil ha betaling,storkaren seier kva han vil ha,og slik snur dei om på alt.
4 Den beste av dei er som ein klungerbusk,den ærlegaste verre enn eit klungerkratt.Vaktmennenes dag er komen, rekneskapsdagen.No er forvirringa der.
5 Tru ikkje på ein kjenning,stol ikkje på ein ven!For henne som ligg i famnen din,må du vakta din munns dører!
6 For ein son vanvørder far sin,ei dotter set seg opp mot mor si,ei svigerdotter mot svigermor si,ein manns husfolk er fiendane hans.
7 Men eg vil skoda etter Herren,venta på Gud, min frelsar.Min Gud vil høyra meg!
8 Gled deg ikkje over meg, min fiende!For om eg fell, skal eg reisa meg att.Sit eg i mørkret, er Herren lys for meg.