1 Gdy stali w świątyni, Jezus zwrócił uwagę na bogatych ludzi wrzucających pieniądze do skarbony świątynnej.
2 Zauważył też pewną biedną wdowę, która wrzuciła tylko dwie małe monety.
3 – Posłuchajcie! – rzekł Jezus. – Ta biedna wdowa dała więcej niż wszyscy bogacze razem wzięci!
4 Oni bowiem wrzucili tylko część tego, co mieli w nadmiarze, ona zaś oddała wszystko, co miała na życie.
5 Tymczasem kilku uczniów zaczęło zachwycać się świątynią – jej pięknymi kamieniami i ornamentami zdobiącymi ściany.
6 Jezus powiedział wtedy:– Nadejdzie czas, gdy to, co teraz podziwiacie, legnie w gruzach i nie pozostanie tu nawet kamień na kamieniu.
7 – Mistrzu! – zawołali. – Kiedy to się wydarzy? Po czym poznamy nadejście tego czasu?
8 – Nie dajcie się nikomu oszukać! – przestrzegł ich Jezus. – Wielu bowiem będzie podawać się za Mesjasza i ogłaszać, że koniec jest już bliski. Nie wierzcie im!
9 Na świecie wybuchną wojny i będą rozchodzić się wieści o rozruchach. Nie dajcie się jednak zastraszyć, to jeszcze nie będzie koniec!
10 Narody i państwa będą walczyć przeciwko sobie,
11 a wiele krajów nawiedzą trzęsienia ziemi, głód oraz epidemie. Będą miały miejsce przerażające zjawiska, a na niebie pojawią się cudowne znaki.
12 Lecz zanim to wszystko się stanie, będziecie prześladowani. Zaciągną was do synagog i więzień oraz oskarżą przed władzami o to, że Mnie naśladujecie.
13 Będzie to dla was okazja do przedstawienia im dobrej nowiny.
14 Pamiętajcie, aby się wtedy nie martwić, jak odpierać stawiane wam zarzuty.
15 Ja dam wam bowiem właściwe słowa i taką mądrość, że nikt z przeciwników nie zdoła odeprzeć waszych argumentów.
16 A nawet najbliżsi – rodzice, bracia, krewni i przyjaciele – będą was zdradzać i wydawać w ręce prześladowców, przez co niektórzy z was zostaną zabici.
17 Wszyscy znienawidzą was za to, że należycie do Mnie,
18 ale bez zgody Boga nie spadnie wam nawet włos z głowy.
19 Ci, którzy wytrwają i nie zaprą się Mnie, zostaną uratowani!
20 Gdy jednak zobaczycie, że wojska otaczają Jerozolimę, możecie być pewni, że nadszedł czas jej zagłady.
21 Wtedy ci, którzy przebywają w Judei, niech uciekają w góry. Ci, którzy będą w Jerozolimie, niech ją natychmiast opuszczą, a żyjący w okolicznych wioskach niech do niej nie wchodzą.
22 Będą to bowiem dni Bożej kary, zapowiedzianej niegdyś w Piśmie przez proroków.
23 Ciężko będzie wtedy kobietom w ciąży i matkom karmiącym niemowlęta. Będą to straszne dni, a gniew Boga spadnie na ten naród.
24 Niektórzy zostaną zabici, inni – z powodu niewoli – rozproszą się po wszystkich krajach świata. Natomiast pokonana Jerozolima pozostanie w rękach pogan – aż upłynie czas ich dominacji.
25 Oprócz tego, dziwne znaki pojawią się na słońcu, księżycu i gwiazdach. Na ziemi zaś wszystkie narody przerażą się z powodu rozszalałych mórz i nawałnic.
26 W oczekiwaniu mających nawiedzić ziemię okropności, ludzi ogarnie strach, bo zachwieje się cały porządek wszechświata.
27 Wtedy cała ludzkość ujrzy Mnie, Syna Człowieczego, przybywającego na obłokach w wielkiej mocy i chwale.
28 Gdy więc to wszystko zacznie się dziać, nie traćcie nadziei, ponieważ wasze ocalenie będzie bliskie!
29 I wyjaśnił to następującą przypowieścią:– Spójrzcie na drzewo figowe albo na inne drzewa.
30 Gdy zaczynają pączkować, mówicie, że zbliża się lato.
31 Gdy więc zobaczycie wszystko, co wam zapowiedziałem, bądźcie pewni, że nadejście królestwa Bożego jest bliskie.
32 Zapewniam was: Nie wymrze to pokolenie, a wszystko to się dokona.
33 Niebo i ziemia przeminą, lecz moje słowa pozostaną na wieki.
34 Uważajcie! – kontynuował Jezus. – Jeśli zaczniecie bawić się, pić i zajmować się tylko sprawami tego życia, to ten dzień was zaskoczy.
35 Nadejdzie on bowiem nagle i jednocześnie dla wszystkich mieszkańców ziemi.
36 Uważajcie więc i proście Boga o to, abyście mogli uniknąć tych okropności oraz stanąć przede Mną – Synem Człowieczym.
37-38 Jezus codziennie przychodził do świątyni i nauczał tłumy, które gromadziły się tam już od rana. Każdego wieczoru wracał zaś na Górę Oliwną, gdzie spędzał noc.