1 Wtedy wszyscy razem zaprowadzili Jezusa do Piłata, rzymskiego gubernatora,
2 i oskarżyli Go:– Stwierdziliśmy, że ten oto człowiek podburza nasz naród, bo zabrania ludziom płacenia podatków cezarowi i twierdzi, że jest naszym Mesjaszem i Królem.
3 Na to Piłat zapytał:– Jesteś Królem Żydów?– Sam to potwierdzasz – odpowiedział Jezus.
4 Wówczas Piłat zwrócił się do najwyższych kapłanów i tłumu:– Nie znajduję żadnej winy w tym człowieku!
5 – Przecież naucza po całej Judei i buntuje lud – upierali się. – Zaczął w Galilei i dotarł aż tutaj!
6 Słysząc to, Piłat zapytał, czy Jezus rzeczywiście pochodzi z Galilei.
7 Gdy to potwierdzono, odesłał Go do Heroda Antypasa, ponieważ Galilea podlegała jego jurysdykcji, a on sam akurat przebywał w Jerozolimie.
8 Herod bardzo się ucieszył na widok Jezusa, bo wiele o Nim słyszał i już od dłuższego czasu chciał Go poznać. Spodziewał się, że na jego oczach Jezus dokona jakiegoś cudu.
9 Zasypywał Go więc pytaniami, lecz On w ogóle nie odpowiadał.
10 Tymczasem obecni tam najwyżsi kapłani i przywódcy religijni bezlitośnie oskarżali Jezusa.
11 W końcu Herod ze swoimi żołnierzami zaczął wyśmiewać Go. Ubrał Jezusa w królewski płaszcz i z powrotem odesłał do Piłata.
12 Od tego dnia Herod i Piłat stali się przyjaciółmi, mimo że dotychczas byli do siebie wrogo nastawieni.
13 Piłat zwołał najwyższych kapłanów, członków Rady oraz lud
14 i rzekł:– Przyprowadziliście do mnie tego człowieka, oskarżając go o podburzanie ludu przeciwko rzymskiej władzy. W waszej obecności przesłuchałem go jednak i nie znalazłem w nim żadnej winy,
15 podobnie jak Herod, który odesłał go do mnie. Stwierdzam więc, że nie zrobił nic, co zasługuje na karę śmierci.
16 Każę go więc wychłostać i wypuszczę.
17 Był bowiem zobowiązany zwolnić jakiegoś więźnia z okazji święta.
18 Wszyscy zaczęli jednak krzyczeć:– Nie! Jego zabij, a wypuść nam Barabasza!
19 Barabasz zaś był uwięziony za wywołanie w Jerozolimie rozruchów oraz za morderstwo.
20 Ponieważ Piłat chciał uwolnić Jezusa, ponownie przedstawił im swoje stanowisko.
21 Lecz oni nalegali, wołając:– Ukrzyżuj, ukrzyżuj go!
22 – Co złego uczynił? – zapytał ich więc już po raz trzeci. – Ja nie znalazłem żadnego powodu, aby skazać go na śmierć. Każę go wychłostać i wypuszczę.
23 Lecz tłum coraz głośniej domagał się ukrzyżowania Jezusa.
24 W końcu Piłat uległ ich żądaniu i wydał wyrok.
25 Wypuścił z więzienia Barabasza, skazanego za wywołanie rozruchów i morderstwo, a Jezusa oddał w ich ręce.
26 Tłum poprowadził więc Jezusa na miejsce egzekucji. Tą samą drogą wracał właśnie z pola do Jerozolimy niejaki Szymon z Cyreny. Żołnierze zmusili go do niesienia za Jezusem Jego krzyża.
27 A podążały za nimi ogromne tłumy, wśród nich wiele kobiet, rozpaczających nad losem Jezusa.
28 On w pewnym momencie odwrócił się i rzekł do nich:– Kobiety z Jerozolimy! Nie płaczcie nade Mną, ale nad sobą i waszymi dziećmi.
29 Nadchodzą bowiem dni, gdy będą mówić: „Szczęśliwe są bezpłodne kobiety i te, które jeszcze nie rodziły i nie karmiły”.
30 Ludzie będą wtedy ze strachu błagać góry i pagórki:„Padnijcie na nasi zasypcie na zawsze”.
31 Jeśli takie rzeczy robią z żywym jeszcze drzewem, to jak potraktują drzewo suche?
32 Razem z Jezusem prowadzono na śmierć dwóch przestępców.
33 Gdy dotarli na miejsce zwane Czaszką, ukrzyżowali ich wszystkich – Jezusa w środku, a dwóch skazanych po Jego prawej i lewej stronie.
34 Jezus modlił się:– Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co robią.Ci zaś, którzy Go ukrzyżowali, rzucili losy o Jego ubranie, aby ustalić, co kto ma wziąć.
35 Całej egzekucji przyglądał się niemały tłum, a przywódcy naśmiewali się z Jezusa:– Innych potrafił ratować, niech więc teraz uratuje siebie, skoro jest Mesjaszem, Bożym wybrańcem!
36 Również żołnierze, podając Mu kwaśne wino, śmiali się z Niego:
37 – Jeśli jesteś Królem Żydów, uratuj się!
38 Nad głową Jezusa znajdowała się bowiem tabliczka z napisem: „To jest król Żydów”.
39 Jeden z przestępców, wiszących obok Jezusa, również naśmiewał się z Niego:– Przecież jesteś Mesjaszem! Ratuj się więc! A przy okazji nas!
40 – Czy dlatego nie boisz się już Boga, że zostałeś skazany razem z Jezusem? – upomniał go drugi.
41 – My za swoje czyny zasłużyliśmy na śmierć, ale On nie uczynił nic złego.
42 Jezusie, pamiętaj o mnie, gdy znajdziesz się w swoim królestwie! – dodał.
43 – Zapewniam cię, że jeszcze dziś będziesz ze Mną w raju – odrzekł Jezus.
44 Nagle, około południa, całą ziemię okrył mrok i aż do godziny trzeciej było ciemno.
45 Słońce utraciło swój blask, a zasłona w świątyni, oddzielająca miejsce najświętsze, rozdarła się na dwie części.
46 Wtedy Jezus głośno zawołał:– Ojcze, Tobie oddaję mojego ducha! – i po tych słowach skonał.
47 A rzymski dowódca, widząc, co się dzieje, oddał chwałę Bogu, mówiąc:– To był prawy człowiek!
48 Ludzie, którzy tłumnie zebrali się, aby zobaczyć ukrzyżowanie Jezusa, wracali do domu w głębokim smutku.
49 Natomiast przyjaciele Jezusa – wśród nich kobiety, które towarzyszyły Mu aż od Galilei – przyglądali się wszystkiemu z daleka.
50-51 Był wśród nich Józef, dobry i prawy człowiek, pochodzący z judejskiego miasta – Arymatei. Oczekiwał on nadejścia królestwa Bożego. Mimo że sam był członkiem Wysokiej Rady, sprzeciwiał się jej decyzjom oraz działaniom.
52 Po śmierci Jezusa udał się do Piłata z prośbą o wydanie mu Jego ciała.
53 Następnie zdjął je z krzyża, owinął w długie lniane płótno i złożył w nieużywanym dotąd grobie, który był wykuty w skale.
54 Był to piątkowy wieczór, czas przygotowania do szabatu.
55 Kobiety z Galilei, które towarzyszyły wcześniej Jezusowi, obejrzały grób oraz jak złożono Jego ciało.
56 Gdy wróciły do domu, przygotowały wonne zioła i olejki do namaszczania zwłok. W czasie szabatu jednak, zgodnie z przepisami religijnymi, nie mogły zajmować się zmarłym.