12 سڀني ماڻھن خدا کان منھن موڙيو آھي،سڀيئي گمراھہ ٿي ويا آھن.ڪوبہ نيڪي ڪندڙ ڪونھي، نہ، ھڪڙو بہ نہ.
13 انھن جا وات کليل قبرن مثل آھن،يعني انھن جي زبانن مان ٺڳي نڪري ٿي.سندن چپن مان نڪتل لفظنانگ جي زھر وانگر آھن.
14 انھن جا وات،ڦٽ لعنت ۽ نفرت سان ڀريل آھن.
15 انھن جا قدم،خونريزي ڪرڻ لاءِ تڪڙا ٿا ھلن.
16 اُھي جتي بہ وڃن ٿا تہتباھي ۽ مصيبت ٿا پکيڙين.
17 انھن کي امن جي رستي جي سُڌِ نہ آھي،
18 نہ وري کين ڪو خدا جو خوف ئي آھي.“