1 Pas dy ditësh u bë një dasmë në Kanë të Galilesë. Atje ndodhej edhe e ëma e Jezuit.
2 Në dasmë ishte i ftuar edhe Jezui me dishepujt e tij.
3 Kur mbaroi vera, e ëma i tha Jezuit: «Nuk kanë më verë».
4 Jezui iu përgjigj: «Çfarë do nga unë, o grua? Koha ime nuk ka ardhur ende!».
5 Atëherë, e ëma e Jezuit u tha shërbëtorëve: «Bëni gjithçka që do t’ju thotë!».
6 Atje ndodheshin gjashtë qypa prej guri, që përdoreshin për ritin e pastrimit të judenjve. Secili prej tyre mbante tetëdhjetë deri në njëqind e njëzet litra.
7 Atëherë, Jezui u tha shërbëtorëve: «Mbushini qypat me ujë!». Ata i mbushën deri në grykë.
8 Pastaj u tha: «Tani, mbushni nga qypat dhe çojani të parit të dasmës!».Dhe ata ia çuan.
9 I pari i dasmës nuk e dinte nga vinte vera, por shërbëtorët që e kishin nxjerrë nga qypat e dinin. Ai, pasi e provoi ujin e bërë verë, thirri dhëndrin
10 dhe i tha: «Të gjithë nxjerrin për të pirë në fillim verën më të mirë dhe, pasi të jenë dehur dasmorët, sjellin të keqen, ndërsa ti e ke ruajtur verën e mirë deri tani!».
11 Kjo qe mrekullia e parë që bëri Jezui në Kanë të Galilesë. Ai shfaqi kështu lavdinë e tij dhe dishepujt besuan tek ai.
12 Pastaj ai shkoi në Kafarnaum bashkë me të ëmën, vëllezërit dhe dishepujt e tij dhe qëndruan atje për pak ditë.
13 Meqenëse po afrohej Pashka e judenjve, Jezui shkoi në Jerusalem.
14 Në tempull ai gjeti tregtarët e qeve, të deleve dhe pëllumbave, si dhe këmbyesit e parave që rrinin ulur.
15 Pasi bëri një fshikull me litarë, i dëboi të gjithë prej tempullit bashkë me delet dhe qetë, derdhi të hollat e këmbyesve të parave dhe pastaj përmbysi tryezat e tyre.
16 Ndërsa tregtarëve të pëllumbave u tha: «Hiqini këto gjëra që këtej dhe mos e bëni vend tregtie shtëpinë e Atit tim!».
17 Dishepujve të tij iu kujtua ajo pjesë e Shkrimit të shenjtë që thotë: Zelli për shtëpinë tënde do të më djegë.
18 Atëherë ndërhynë disa judenj dhe e pyetën: «Me çfarë mrekullie na bind se mund t’i bësh këto gjëra?».
19 Jezui iu përgjigj: «Shkatërrojeni këtë tempull dhe për tri ditë unë do ta ringre».
20 Atëherë judenjtë i thanë: «U deshën dyzet e gjashtë vjet për ta ndërtuar këtë tempull dhe ti do ta ringresh për tri ditë?».
21 Por ai po fliste për tempullin e trupit të tij.
22 Kur u ngjall prej të vdekurve, dishepujt e tij kujtuan këto fjalë dhe i besuan Shkrimit të shenjtë dhe fjalëve që kishte thënë Jezui.
23 Gjatë qëndrimit të Jezuit në Jerusalem për festën e Pashkës shumë veta i besuan atij pasi panë mrekullitë që bënte.
24 Por vetë Jezui nuk u zinte besë atyre, sepse i njihte të gjithë.
25 Ai nuk kishte nevojë që t’i tregonin asgjë për njerëzit, pasi e dinte se ç’kishte përbrenda njeriut.