1 Kur Jezui mori vesh se farisenjtë kishin dëgjuar se ai po bënte më shumë dishepuj se Gjoni dhe se po pagëzonte,
2 ndonëse nuk pagëzonte Jezui vetë, por dishepujt e tij,
3 la Judenë dhe shkoi përsëri në Galile.
4 Për të arritur atje, i duhej të kalonte nëpër Samari.
5 Kështu mbërriti në një qytet të Samarisë që quhet Sihar, pranë arës që Jakobi i kishte dhënë Jozefit, birit të tij.
6 Atje ndodhej pusi i Jakobit. Jezui, i lodhur nga rruga, u ul te pusi. Ora ishte rreth dymbëdhjetë e drekës.
9 Gruaja samaritane i tha: «Ti që je jude, si kërkon të pish ujë nga unë që jam grua samaritane?». Dihet se judenjtë nuk shoqërohen me samaritanët.
10 Jezui u përgjigj: «Sikur ta njihje dhuratën e Perëndisë dhe atë që po të kërkon për të pirë, atëherë ti do të kërkoje prej tij dhe ai do të të jepte ujë të gjallë».
11 Gruaja i tha: «Zotëri, ti nuk ke kovë dhe pusi është i thellë. Ku do ta gjesh ujin e gjallë?
12 Mos je ti më i madh se Jakobi, ati ynë, që na e dha këtë pus? Ai vetë ka pirë prej këtij pusi bashkë me të bijtë dhe me bagëtitë».
13 Jezui u përgjigj: «Kushdo që pi nga ky ujë do të ketë etje përsëri,
14 por ai që do të pijë nga uji që do t’i jap unë, nuk do të ketë kurrë më etje. Uji që unë do t’i jap do të bëhet brenda tij burim për jetën e amshuar».
15 Gruaja i tha: «Zotëri, jepma këtë ujë, që të mos kem më etje dhe të mos vij më këtu për të mbushur ujë».
16 Jezui i tha: «Shko, thirr burrin tënd dhe kthehu këtu».
17 Gruaja iu përgjigj: «Nuk kam burrë».Jezui i tha: «Mirë e the, nuk ke burrë,
18 sepse ke pasur pesë burra dhe ky që ke tani nuk është burri yt. Këtu ke thënë të vërtetën».
19 Gruaja i tha: «Zotëri, po shoh se je profet.
20 Etërit tanë samaritanë e kanë adhuruar Perëndinë në këtë mal, ndërsa ju judenjtë thoni se vendi ku duhet adhuruar Perëndia është në Jerusalem».
21 Atëherë Jezui i tha:«Më beso, o grua, se po vjen koha kur nuk do ta adhuroni Atin as në këtë mal, as në Jerusalem.
22 Ju adhuroni atë që nuk e njihni. Ne adhurojmë atë që njohim, sepse shpëtimi vjen nga judenjtë.
23 Po vjen koha, e tashmë ka ardhur, kur adhuruesit e vërtetë do ta adhurojnë Perëndinë në shpirt dhe në të vërtetë, sepse të tillë janë adhuruesit që kërkon Ati.
24 Perëndia është shpirt dhe ata që e adhurojnë duhet ta adhurojnë në shpirt dhe në të vërtetë».
25 Gruaja i tha: «Unë e di se do të vijë Mesia që quhet Krisht. Kur të vijë, ai do të na tregojë gjithçka».
26 Jezui i tha: «Unë jam, unë që po të flas».
27 Ndërkohë mbërritën dishepujt e tij dhe u çuditën që ai po fliste me një grua. Megjithatë askush nuk i tha: «Çfarë kërkon?», apo: «Përse flet me të?».
28 Gruaja la shtambën dhe shkoi në qytet për t’u thënë njerëzve:
29 «Ejani e shikoni një njeri që më tregoi gjithçka që kam bërë. Të jetë vallë ai Krishti?».
30 Atëherë ata dolën nga qyteti dhe shkuan te Jezui.
31 Ndërkohë dishepujt po i luteshin: «Mësues, ha diçka!».
32 Por ai u tha: «Unë kam një ushqim që ju nuk e njihni».
33 Atëherë dishepujt filluan të pyesin njëri-tjetrin: «Mos i solli ndokush për të ngrënë?».
34 Jezui u tha:«Ushqimi im është të bëj vullnetin e atij që më dërgoi dhe të përmbush veprën e tij.
35 Ju keni një thënie: “Edhe katër muaj dhe vijnë të korrat”. Ndërsa unë ju them: “Hapni sytë e shikoni fushat që verdhojnë, gati për t’u korrur!”
36 Ai që korr merr shpërblimin dhe grumbullon fryte për jetën e amshuar, që të gëzohen së bashku, si mbjellësi ashtu dhe korrësi.
37 Sepse është e vërtetë fjala “Njëri mbjell dhe tjetri korr.”
38 Unë ju dërgova të korrni atë për ç’ka ju nuk u munduat. Të tjerë u munduan dhe ju gëzuat frytet e mundimit të tyre».
39 Shumë nga samaritanët e atij qyteti besuan në Jezuin nga dëshmia e gruas që thoshte: «Më tregoi gjithçka që kam bërë».
40 Kur shkuan tek ai, samaritanët iu lutën të qëndronte me ta dhe ai qëndroi atje dy ditë.
41 Edhe më shumë njerëz besuan në të kur dëgjuan fjalët e tij.
42 Ndërsa gruas i thoshin: «Tani nuk besojmë më vetëm nga fjalët e tua, sepse e dëgjuam vetë dhe e dimë se ky është me të vërtetë Shpëtimtari i botës!».
43 Pas këtyre dy ditëve, Jezui iku prej andej dhe shkoi në Galile.
44 Vetë ai kishte thënë se asnjë profet nuk nderohet në vendlindjen e tij,
45 po kur mbërriti në Galile, galileasit e pritën mirë, sepse kishin parë gjithë sa kishte bërë gjatë festës në Jerusalem, pasi edhe ata kishin qenë atje për festë.
46 Jezui shkoi përsëri në Kanë të Galilesë, ku kishte kthyer ujin në verë. Një nëpunës mbretëror, që kishte të birin sëmurë në Kafarnaum,
47 kur dëgjoi se Jezui kishte ardhur nga Judeja në Galile, shkoi dhe i kërkoi të zbriste deri në Kafarnaum dhe t’i shëronte të birin që ishte duke vdekur.
48 Atëherë Jezui i tha: «Ju nuk besoni nëse nuk shikoni mrekulli dhe shenja».
49 Nëpunësi i tha: «Zotëri, eja para se të më vdesë fëmija».
50 Jezui i tha: «Shko në shtëpi! Yt bir do të jetojë». Ai u besoi fjalëve të Jezuit dhe shkoi.
51 Dhe teksa ishte duke zbritur për në shtëpi, shërbëtorët i dolën para e i thanë se djali i tij ishte mirë.
52 Atëherë ai i pyeti për orën kur u bë më mirë djali dhe ata i thanë: «Dje, në orën një të drekës e lanë ethet».
53 Atëherë i ati e kuptoi se ajo ishte ora kur Jezui i kishte thënë: «Yt bir do të jetojë». Kështu besoi ai vetë dhe të gjithë ata të shtëpisë së tij.
54 Kjo ishte mrekullia e dytë që bëri Jezui kur u kthye nga Judeja në Galile.