13 Këta të gjithë vdiqën me besim, por pa i marrë premtimet e bëra. Ata vetëm i panë nga larg dhe i përshëndetën, duke pranuar se janë të huaj dhe kalimtarë mbi tokë.
14 Ata që i thonë këto gjëra, tregojnë se kërkojnë atdhe.
15 Po ta kishin mendjen tek atdheu që kishin lënë do të kishin gjetur kohë për t’u kthyer përsëri atje.
16 Por tani ata dëshirojnë një atdhe më të mirë, domethënë një atdhe qiellor. Prandaj Perëndisë nuk i vjen turp të quhet Perëndia i tyre, sepse u kishte bërë gati një qytet.
17 Me anë të besimit, Abrahami, kur u vu në provë, kushtoi si flijim Isakun. Ai që kishte marrë premtimet, kushtoi birin e tij të vetëm,
18 ndonëse Perëndia i kishte thënë: Nga Isaku do të rrjedhin pasardhësit e tu.
19 Abrahami mendonte se Perëndia mund ta ngjallte prej të vdekurve dhe e mori, në një farë mënyre, Isakun prej të vdekurve.