1 Kryesorja e gjërave që po themi është kjo: Kemi një kryeprift të tillë, i cili u ul në të djathtë të fronit të Perëndisë së madhërishëm në qiej.
2 Ai shërben në shenjtërore dhe në tendën e vërtetë, të cilën e ngriti Zoti e jo njeriu.
3 Çdo kryeprift caktohet për të kushtuar dhurata e flijime. Kështu ishte e nevojshme që edhe kryeprifti ynë të kishte diçka për të kushtuar.
4 Po të ishte Krishti mbi tokë, nuk do të kishte qenë e nevojshme të ishte prift, sepse në tokë ka priftërinj që i kushtojnë dhurata Perëndisë sipas ligjit të Moisiut.
5 Këta priftërinj shërbejnë sipas shembullit dhe hijes së adhurimit qiellor, ashtu siç i tha Perëndia Moisiut kur mendonte të ngrinte tendën: Tani, bëj gjithçka sipas modelit që t’u tregua në mal.
6 Ndërsa tani Krishtit iu dha një shërbesë më e shquar, sepse ai është ndërmjetësi i një besëlidhjeje më të mirë, themeluar në premtime më të mira.
7 Nëse besëlidhja e parë do të ishte pa të metë, atëherë nuk do të ishte nevoja të zëvendësohej me një të dytë.
8 Por Perëndia e qortoi popullin e vet e i tha: Ja ku po vijnë ditët, thotë Zoti, kur do të bëj një besëlidhje të re me shtëpinë e Izraelit dhe me shtëpinë e Judës.
9 Ajo nuk do të jetë si besëlidhja që bëra me etërit e tyre, ditën kur i mora për dore për t’i nxjerrë nga Egjipti. Ata nuk i qëndruan besnikë besëlidhjes sime, prandaj unë i braktisa - thotë Zoti.
10 Besëlidhja që do të lidh me shtëpinë e Izraelit pas atyre ditëve - thotë Zoti - është kjo: Unë do t’i shtie ligjet e mia në mendjen e tyre dhe do t’i shkruaj në zemrat e tyre. Unë do të jem Perëndia i tyre dhe ata do të jenë populli im.
11 Askush nuk do të mësojë më tjetrin dhe askush nuk do t’i thotë më vëllait të vet: «Njih Zotin!», sepse do të më njohin të gjithë, që nga i vogli e deri tek i madhi.
12 Unë do të jem i mëshirshëm për paudhësitë e tyre dhe mëkatet e tyre nuk do t’i kujtoj më.
13 Kur Perëndia tha ‘besëlidhja e re’, e vjetëroi të parën. Ajo që vjetërohet dhe plaket është afër zhdukjes.