6 Ai që e vlerëson një ditë si të veçantë, e vlerëson për Zotin. Ai që ha nga çdo gjë, ha për Zotin, sepse falënderon Perëndinë. Po ashtu edhe ai që nuk ha çdo gjë, nuk ha për Zotin dhe falënderon Perëndinë.
7 Asnjëri nga ne nuk jeton për vete dhe nuk vdes për vete.
8 Nëse jetojmë, jetojmë për Zotin dhe nëse vdesim, vdesim për Zotin. Prandaj, edhe nëse jetojmë, edhe nëse vdesim, ne i përkasim Zotit.
9 Për këtë arsye Krishti vdiq dhe u ngjall, për të qenë Zot i të gjallëve dhe i të vdekurve.
10 Pse e gjykon vëllanë tënd? Pse e përbuz vëllanë tënd? Ne të gjithë do të qëndrojmë para gjyqit të Perëndisë.
11 Shkrimi i shenjtë thotë: Unë jetoj, thotë Zoti, çdo gju do të përkulet para meje dhe çdo gjuhë do të përlëvdojë Perëndinë.
12 Kështu pra, çdonjëri prej nesh do të përgjigjet para Perëndisë për veten e vet.