1 Po ju them të vërtetën dhe kam Krishtin si dëshmitar se nuk gënjej. Për këtë dëshmon edhe ndërgjegjja ime e udhëhequr nga Shpirti i Shenjtë,
2 se kam një pikëllim të madh dhe një dhimbje të pareshtur në zemër.
3 Do të doja më mirë të isha unë i mallkuar nga Perëndia dhe i ndarë nga Krishti për hir të vëllezërve të mi bashkëkombës.
4 Ata janë izraelitë dhe të birësuar nga Perëndia. Atyre u janë dhënë lavdia e Perëndisë, besëlidhjet, ligji i Moisiut, shërbesa e adhurimit të Perëndisë dhe premtimet e tij.
5 Ata janë pasardhësit e patriarkëve dhe prej tyre, për sa i përket natyrës së tij njerëzore, rrjedh edhe Krishti, që është mbi të gjithë, Perëndi i bekuar në amshim. Amen!
6 Fjala e Perëndisë nuk ka dështuar, sepse jo të gjithë ata që rrjedhin nga Izraeli janë izraelitë.
7 As ata që rrjedhin nga fara e Abrahamit nuk janë të gjithë bijtë e tij, por pasardhësit e tu do të rrjedhin nga fara e Isakut.
8 Kjo do të thotë se nuk janë bijtë nga gjaku ata që janë bij të Perëndisë, por janë bijtë e premtimit ata që njihen si pasardhës.
9 Sepse kjo është fjala e premtimit: Në kohën e duhur do të vij te ti dhe Sara do të bëhet me djalë.
10 Jo vetëm kaq, por edhe Rebeka mbeti shtatzënë nga po ky burrë, nga Isaku ati ynë.
11 Binjakët nuk kishin lindur ende dhe nuk kishin bërë ndonjë të mirë a të keqe kur Perëndia, për të treguar se qëllimi i tij mbështetet vetëm në zgjedhjen e tij,
12 jo te veprat e njeriut, por tek ai që e thërret, i tha Rebekës: Më i madhi do t’i shërbejë më të voglit.
13 Sikurse thotë Shkrimi i shenjtë: Jakobin e desha, por Esaun e urreva.
14 Ç’të themi pra? A është Perëndia i padrejtë? Larg qoftë!
15 Sepse ai i thotë Moisiut: Do të kem mëshirë për atë që dua të mëshiroj dhe do të kem dhembshuri për atë që dua të kem dhembshuri.
16 Pra, nuk varet as nga vullneti e as nga përpjekjet e njeriut, por nga Perëndia që ka mëshirë.
17 Sepse në Shkrimin e shenjtë Perëndia i thotë faraonit: Pikërisht për këtë gjë të kam lartësuar, që të shfaq fuqinë time në ty dhe që të shpallet emri im në të gjithë tokën.
18 Kështu pra, Perëndia ka mëshirë për atë që do dhe bën kokëfortë atë që do.
19 Por ti do të më thuash: «Pse atëherë Perëndia ende na fajëson? Kush mund t’i bëjë ballë vullnetit të tij?».
20 Po kush je ti o njeri që t’i kundërpërgjigjesh Perëndisë? A mund t’i thotë krijesa Krijuesit: «Përse më ke bërë kështu?».
21 A nuk ka të drejtë poçari që të bëjë nga e njëjta masë argjile një enë të kushtueshme dhe një tjetër të zakonshme?
22 Megjithëse Perëndia donte të shfaqte zemërimin e tij dhe të bënte të njohur pushtetin e tij, ai u tregua shumë i duruar me enët që e meritonin zemërimin e tij dhe që ishin bërë për t’u shkatërruar.
23 Ai donte edhe t’u bënte të njohur pasuritë e lavdisë së tij atyre të cilëve u tregoi mëshirën e tij dhe që i parapërgatiti për lavdi.
24 Këta jemi ne që na thirri Perëndia, jo vetëm nga judenjtë, por edhe nga kombet.
25 Sikurse thotë te Hosea: Atë që nuk ishte populli im, do ta quaj populli im; atë që nuk ishte e dashur, do ta quaj të dashur.
26 Dhe në vendin ku u qe thënë: «Ju nuk jeni populli im», atje ata do të quhen bij të Perëndisë së gjallë.
27 Edhe Isaia thërret për Izraelin: Sikur numri i bijve të Izraelit të jetë si rëra e detit, vetëm një pjesë e mbetur prej tyre do të shpëtohet.
28 Sepse Zoti do ta përmbushë fjalën e tij me shpejtësi mbi tokë.
29 Dhe sikurse kishte parathënë Isaia: Nëse Zoti i ushtrive nuk do të na linte pasardhës, do të ishim bërë si Sodoma dhe do të ngjanim si Gomorra.
30 Ç’të themi pra? Kombet pagane që nuk kërkonin të bëheshin të drejtë nga Perëndia, u bënë të drejtë përmes besimit;
31 ndërsa Izraeli që kërkonte një ligj për t’u bërë i drejtë, nuk e përmbushi ligjin e Moisiut.
32 Përse? Sepse donte të bëhej i drejtë jo përmes besimit, por përmes veprave të ligjit të Moisiut. Kështu u penguan te guri i pengesës.
33 Sikurse thotë Shkrimi i shenjtë: Ja, po vë në Sion një gur pengese, një shkëmb që i rrëzon. Kushdo që beson në të, nuk do të turpërohet.