20 Në të vërtetë, gjithçka e krijuar iu nënshtrua prishjes jo me vullnetin e vet, po për shkak të atij që e nënshtroi. Megjithatë ka shpresë
21 se gjithçka e krijuar do të çlirohet nga robëria e kalbjes për të hyrë në lirinë e lavdisë së bijve të Perëndisë.
22 Ne e dimë se deri tani gjithçka e krijuar rënkon dhe vuan bashkë me ne si një grua në dhimbjet e lindjes;
23 dhe jo vetëm gjithçka e krijuar, por edhe vetë ne që i kemi marrë frytet e para të Shpirtit të Shenjtë rënkojmë përbrenda vetes, duke pritur me padurim birësimin dhe shpengimin e trupave tanë.
24 Sepse u shpëtuam me anë të shpresës, por shpresa që shihet nuk është shpresë. Përse duhet ta shpresojë njeriu atë që sheh?
25 Por nëse shpresojmë atë që nuk e shohim, atëherë e presim me durim.
26 Po ashtu edhe Shpirti i Shenjtë na ndihmon, sepse jemi të dobët. Ne nuk dimë as për çfarë e as si duhet të lutemi, por vetë Shpirti i Shenjtë ndërmjetëson për ne me psherëtima të pashqiptueshme.