1 Unë, Pali, jam shërbëtor i Perëndisë dhe apostull i Jezu Krishtit, për t’u predikuar besimin të zgjedhurve të Perëndisë dhe për t’u bërë të njohur të vërtetën e besimit tonë,
2 që të kenë shpresën e jetës së amshuar. Perëndia që nuk gënjen, e premtoi këtë jetë që përpara fillimit të kohëve
3 dhe në kohën e duhur e bëri të njohur me fjalën e tij në predikimin që m’u besua sipas urdhërit të Perëndisë, Shpëtimtarit tonë.
4 Po të shkruaj ty, o Tit, që je për mua bir i vërtetë në besimin tonë të përbashkët:Hiri dhe paqja nga Perëndia atë dhe nga Krishti Jezu, Shpëtimtari ynë, qofshin me ty!
5 Arsyeja pse të lashë në Kretë është që të rregullosh gjërat e papërfunduara dhe të caktosh pleq nëpër kisha në çdo qytet, ashtu siç të urdhërova.
6 Plaku i kishës duhet të jetë i paqortueshëm, bashkëshort i një gruaje, t’i ketë fëmijët besimtarë, që nuk përfliten për shthurje a për mosbindje.
7 Peshkopi, si kujdestar i shtëpisë së Perëndisë, duhet të jetë i paqortueshëm, jo arrogant, as gjaknxehtë, as i dhënë pas verës, as i dhunshëm, as lakmitar përfitimesh të pandershme.
8 Por ai duhet të jetë mikpritës, dashamirës, i urtë, i drejtë, i shenjtë dhe i matur.
9 Ai duhet t’i qëndrojë besnik fjalës së besueshme të mësimit që mori, që të jetë i aftë të këshillojë të tjerët me mësimin e shëndoshë dhe të bindë ata që e kundërshtojnë.
10 Në të vërtetë ka shumë të pabindur, dërdëllitës e mashtrues, veçanërisht mes të krishterëve të rrethprerë.
11 Atyre u duhet mbyllur goja, sepse për të përfituar në mënyrë të pandershme po shkatërrojnë familje të tëra, duke u mësuar njerëzve gjëra që nuk duhen.
12 Njëri nga ata, njëri nga profetët e tyre, ka thënë: «Kretasit janë gjithnjë gënjeshtarë, shtazarakë të ligj dhe grykës përtacë».
13 Kjo dëshmi është e vërtetë. Prandaj qortoji rreptë që të jenë të shëndetshëm në besim,
14 pa përfillur përrallat e judenjve dhe urdhërimet e njerëzve që shtrembërojnë të vërtetën.
15 Të gjitha gjërat janë të pastra për të pastrit, po për të ndoturit dhe të pafetë asgjë nuk është e pastër. Atyre u është ndotur edhe mendja, edhe ndërgjegjja.
16 Pohojnë se e njohin Perëndinë, por me veprat e tyre e mohojnë duke qenë të neveritshëm, të pabindur dhe të paaftë për ndonjë vepër të mirë.