17 Pasi e ngritën lart varkën e shpëtimit, përdorën litarë për ta lidhur anijen e për ta bërë më të fortë. Nga frika se mos ngecnin në rërë pranë Sirtit, hodhën spirancën pluskuese dhe e lanë anijen ta merrte era.
18 Meqenëse stuhia po na përplaste furishëm sa andej-këtej, të nesërmen hodhën në det ngarkesën,
19 ndërsa ditën e tretë hodhën në det me duart e tyre gjithë pajisjet e anijes.
20 Për shumë ditë nuk pamë as diell, e as yje. Stuhia sa vinte e bëhej më e fortë dhe kështu na humbi çdo shpresë shpëtimi.
21 Pasi nuk kishin ngrënë për shumë kohë, Pali u ngrit e tha:«Burra, duhej të më kishit dëgjuar dhe të mos ishim nisur nga Kreta. Kështu do ta kishim shmangur këtë rrezik e këtë dëm.
22 Tani ju këshilloj që të mos ju lëshojë zemra, sepse asnjëri prej jush nuk do ta humbë jetën, por anija do të shkatërrohet.
23 Mbrëmë m’u shfaq një engjëll i Perëndisë, të cilit i përkas dhe të cilin adhuroj