1 Atëherë kryeprifti e pyeti Stefanin: «A janë të vërteta këto gjëra?».
2 Stefani tha:«Vëllezër dhe etër, më dëgjoni. Perëndia i lavdisë iu shfaq atit tonë Abrahamit kur ky ishte në Mesopotami, para se të banonte në Haran,
3 e i tha: Dil nga toka jote e nga fisi yt dhe shko në tokën që unë do të të tregoj.
4 Atëherë ai doli nga toka e kaldenjve dhe banoi në Haran.Pasi i vdiq i ati, Perëndia e shpërnguli që andej dhe e solli në këtë tokë, ku tani banoni ju.
5 Atje nuk i dha në trashëgimi asnjë këmbë tokë, por i premtoi se do t’ia jepte në pronë atij e pasardhësve të tij, edhe pse Abrahami nuk kishte ende fëmijë.
6 Perëndia i tha se pasardhësit e tij do të jetonin si të huaj në dhè të huaj, e atje do t’i skllavëronin e do t’i keqtrajtonin për katërqind vjet.
7 Por unë do ta gjykoj kombin të cilit ata do t’i shërbejnë, tha Perëndia, e pastaj ata do të dalin prej andej e do të më adhurojnë në këtë vend.
8 Pastaj bëri me Abrahamin besëlidhjen e rrethprerjes. Kështu Abrahamit i lindi Isaku dhe e rrethpreu ditën e tetë. Isakut i lindi Jakobi e Jakobit dymbëdhjetë patriarkët.
9 Patriarkët e kishin smirë Jozefin dhe e shitën në Egjipt, por Perëndia ishte me të.
10 Ai e çliroi nga të gjitha vuajtjet dhe i dha hir e urti përballë faraonit, mbretit të Egjiptit, që e caktoi Jozefin epror të Egjiptit e të gjithë shtëpisë së vet.
11 Pastaj, në të gjithë Egjiptin e Kanaanin ra një zi buke. Mjerimi ishte aq i madh saqë etërit tanë nuk gjenin asgjë për të ngrënë.
12 Po kur Jakobi dëgjoi se në Egjipt kishte grurë, dërgoi në fillim atje etërit tanë.
13 Herën e dytë, Jozefi u dha të njohur vëllezërve të vet dhe kështu faraoni u njoh me familjen e Jozefit.
14 Atëherë Jozefi dërgoi dikë që të thërriste atin e tij Jakobin e të gjithë farefisin, që ishin shtatëdhjetë e pesë veta.
15 Kështu Jakobi shkoi në Egjipt. Ai dhe etërit tanë vdiqën,
16 dhe trupat e tyre i sollën në Sikem, ku u varrosën në varrin që Abrahami ua kishte blerë me një shumë argjendi bijve të Hemorit në Sikem.
17 Ndërsa po afrohej koha e përmbushjes së premtimit që Perëndia i kishte dhënë Abrahamit, populli ynë u rrit e u shumua në Egjipt,
18 derisa në Egjipt u bë mbret dikush tjetër, që nuk e njihte Jozefin.
19 Ai u soll dinakërisht me kombin tonë e i detyroi etërit tanë t’i braktisnin fëmijët në mëshirë të fatit, që të mos mbeteshin gjallë.
20 Në këtë kohë u lind Moisiu, që ishte i bukur në sytë e Perëndisë. Ai u rrit në shtëpinë e të atit për tre muaj
21 dhe kur e braktisën, e mori e bija e faraonit dhe e rriti si të ishte biri i saj.
22 Kështu Moisiu u edukua me tërë dijen e egjiptianëve dhe ishte i fuqishëm në fjalë e në vepra.
23 Kur mbushi dyzet vjeç, i lindi në zemër dëshira të shkonte të shihte vëllezërit e vet, bijtë e Izraelit.
24 Aty pa dikë të cilit po i bënin padrejtësi. Ai e mbrojti të shtypurin dhe mori shpagim duke vrarë egjiptianin.
25 Moisiu mendonte se vëllezërit e vet do ta kuptonin se Perëndia po i shpëtonte me anë të tij, por ata nuk e kuptuan.
26 Të nesërmen shkoi te disa izraelitë që po grindeshin e u përpoq t’i pajtonte duke u thënë: “Burra, ju jeni vëllezër. Pse i bëni padrejtësi njëri-tjetrit?”.
27 Por ai që po i bënte padrejtësi tjetrit, e shtyu Moisiun e i tha: Kush të caktoi ty prijës e gjykatës mbi ne?
28 A do të më vrasësh edhe mua, sikurse vrave dje egjiptianin?
29 Kur dëgjoi këtë, Moisiu u largua e jetoi si i huaj në dheun e Madianit, ku i lindën dy bij.
30 Pasi kaluan dyzet vjet, Moisiut iu shfaq një engjëll në shkretëtirën e Malit të Sinait, në flakën e një shkurreje që po digjej.
31 Kur e pa, Moisiu u çudit me këtë pamje. Ndërsa po afrohej për të parë më mirë, zëri i Zotit tha:
32 Unë jam Perëndia i etërve të tu, Perëndia i Abrahamit, Isakut e Jakobit. Moisiu filloi të dridhej e nuk guxonte të shikonte.
33 Atëherë Zoti i tha: Hiqi sandalet nga këmbët, sepse vendi ku po shkel, është tokë e shenjtë.
34 E kam parë mirë dhunën që i bëhet popullit tim në Egjipt, e kam dëgjuar rënkimin e tyre dhe kam zbritur për t’i çliruar. Tani eja të të dërgoj në Egjipt.
35 Ky ishte i njëjti Moisi që ata nuk e kishin pranuar kur i thanë: Kush të caktoi ty prijës e gjykatës? Tani Perëndia e dërgoi atë si prijës dhe si shpengues përmes engjëllit që iu shfaq në shkurre.
36 Ky i nxori nga Egjipti dhe bëri mrekulli e shenja në tokën e Egjiptit, në Detin e Kuq e në shkretëtirë për dyzet vjet.
37 Moisiu është ai që u tha izraelitëve: Perëndia do të nxjerrë nga vëllezërit tuaj një profet si unë.
38 Kur populli ishte mbledhur në shkretëtirë, i njëjti Moisi u bë ndërmjetësi mes engjëllit që i fliste në Malin e Sinait dhe etërve tanë. Ai i mori fjalët e jetës për të na i dhënë neve.
39 Etërit tanë nuk deshën t’i bindeshin atij, madje iu shmangën e me zemrat e tyre u kthyen në Egjipt.
40 Ata i thanë Aaronit: Na bëj ca perëndi, që të na prijnë. Sa për këtë Moisiun që na nxori nga dheu i Egjiptit nuk dimë gjë se ç’u bë me të.
41 Po ato ditë ata bënë një viç si idhull, i kushtuan një fli e u kënaqën me veprat e duarve të tyre.
42 Por Perëndia u largua prej tyre e i la të adhurojnë yjet e qiellit, siç është shkruar në librin e profetëve: A më kushtove kafshë të therura e flijime dyzet vjet në shkretëtirë, o shtëpia e Izraelit?
43 Ju morët me vete tendën e Molokut dhe yllin e perëndisë suaj Refan , shëmbëllimet që i bëtë vetë për t’i adhuruar, prandaj do t’ju shpërngul përtej Babilonisë.
44 Në shkretëtirë etërit tanë kishin tendën e dëshmisë, sikurse Perëndia e kishte udhëzuar Moisiun kur i foli dhe e urdhëroi ta bënte sipas modelit që kishte parë.
45 Etërit tanë e morën në dorëzim tendën dhe bashkë me Jozueun e mbartën me vete kur pushtuan tokën e paganëve, të cilët Perëndia i dëboi para syve të etërve tanë. Tenda mbeti aty deri në kohën e Davidit,
46 i cili gjeti hir para Perëndisë dhe kërkoi që të gjente një vendbanim për Perëndinë e Jakobit.
47 Por ishte Solomoni ai që ia ndërtoi shtëpinë Perëndisë.
48 Megjithatë, më i larti Perëndi nuk banon në shtëpi të bëra nga duart e njerëzve, sikurse thotë profeti:
49 Qielli është froni im, e toka është shtroja e këmbëve të mia. Çfarë shtëpie do të më ndërtoni, thotë Zoti, ose cili është vendi ku do të gjej pushim?
50 A nuk i ka bërë dora ime të gjitha këto gjëra?
51 Popull kryeneç, me zemër e veshë që nuk e dëgjojnë Perëndinë, edhe ju, sikurse etërit tuaj, vazhdoni t’i kundërviheni Shpirtit të Shenjtë.
52 Cilin prej profetëve nuk përndoqën etërit tuaj? Ata vranë paralajmëruesit e ardhjes së të Drejtit, ndërsa tani ju jeni bërë tradhtarët dhe vrasësit e tij.
53 Ju jeni ata që morën ligjin e Moisiut, sikurse urdhëruan engjëjt, por nuk e zbatuat».
54 Kur dëgjuan këto gjëra, ata u zemëruan e kërcëlluan dhëmbët kundër Stefanit.
55 Por Stefani, i mbushur me Shpirtin e Shenjtë, ngriti sytë drejt qiellit e pa lavdinë e Perëndisë dhe Jezuin që qëndronte në të djathtën e Perëndisë.
56 Atëherë tha: «Ja, po shoh qiejt e hapur dhe Birin e njeriut duke qëndruar në të djathtën e Perëndisë!».
57 Por ata mbyllën veshët dhe me një britmë të madhe u lëshuan kundër tij.
58 Pastaj e zvarritën jashtë qytetit dhe e goditën me gurë. Dëshmitarët i vendosën rrobat te këmbët e një të riu që quhej Saul.
59 Ndërsa këta e godisnin me gurë, Stefani lutej: «O Zot Jezu, pranoje shpirtin tim!».
60 Pastaj ra në gjunjë dhe thirri me zë të lartë: «O Zot, mos ua ngarko atyre këtë mëkat». Pasi tha këto, vdiq.