1 Ato ditë, ndërsa po rritej numri i dishepujve, besimtarët greqishtfolës u ankuan ndaj besimtarëve hebraishtfolës, se vejushat e tyre po liheshin pas dore gjatë shpërndarjes së përditshme të ushqimit.
2 Atëherë të dymbëdhjetët thirrën të gjithë bashkësinë e dishepujve dhe thanë: «Nuk është e drejtë të lëmë mënjanë fjalën e Perëndisë e të shërbejmë në tryezë.
3 Prandaj, vëllezër, zgjidhni ndërmjet jush shtatë veta me emër të mirë, të mbushur me Shpirtin e Shenjtë e me urti, që t’i ngarkojmë me këtë detyrë.
4 Ne, nga ana jonë, do t’i kushtohemi lutjes dhe predikimit të fjalës».
5 Këto fjalë i pëlqyen tërë bashkësisë dhe zgjodhën Stefanin, njeri plot besim e i mbushur me Shpirtin e Shenjtë, Filipin, Prokorin, Nikanorin, Timonin, Parmenin dhe Nikollën nga Antiokia, që ishte kthyer në besimin e judenjve.
6 Këta i sollën para apostujve, të cilët u lutën e vunë duart mbi ta.
7 Kështu fjala e Perëndisë përhapej e numri i dishepujve në Jerusalem rritej shumë. Po ashtu edhe shumë priftërinj pranonin besimin.