1 Në të djathtë të atij që rrinte ulur në fron pashë një libër të shkruar në të dyja anët, të vulosur me shtatë vula.
2 Pashë edhe një engjëll të fuqishëm që shpallte me zë të lartë: «Kush është i denjë të thyejë shtatë vulat dhe të hapë librin?».
3 Por, askush, as në qiell, as mbi tokë, as nën tokë, nuk mund ta hapte librin e ta shihte atë.
4 Atëherë unë fillova të qaj shumë, ngaqë nuk u gjet askush i denjë për ta hapur librin dhe për ta parë atë.
5 Një nga pleqtë më tha: «Mos qaj! Ja! Luani nga fisi i Judës, rrënja e Davidit, ngadhënjeu dhe mund t’i thyejë të shtatë vulat dhe të hapë librin».
6 Pastaj, pashë një qengj që qëndronte në mes të fronit, të katër gjallesave dhe pleqve. Ai dukej si i therur dhe kishte shtatë brirë e shtatë sy, që janë shtatë shpirtrat e Perëndisë, të dërguara në të gjithë dheun.
7 Ai shkoi e mori librin nga dora e djathtë e atij që rrinte ulur në fron.
8 Kur Qengji mori librin, katër gjallesat dhe njëzet e katër pleqtë ranë përmbys para tij. Secili kishte nga një harpë dhe kupa të arta të mbushura me temjan, që janë lutjet e besimtarëve të krishterë.
9 Ata këndonin një këngë të re dhe thoshin:«I denjë je për të marrë librindhe për të thyer vulat e tij,sepse u there dhe me gjakun tënd ke blerë për Perëndinënjerëz nga çdo fis, gjuhë, popull dhe komb.
10 I bëre mbretër dhe priftërinj për Perëndinë tonëdhe ata do të mbretërojnë mbi dhè».
11 Pastaj pashë përsëri dhe dëgjova zërin e shumë engjëjve që kishin rrethuar fronin, gjallesat dhe pleqtë. Numri i tyre ishte me mijëra, me dhjetëra mijëra.
12 Ata thoshin me zë të lartë:«I denjë është Qengji i therur për të marrëpushtetin, pasurinë, urtinë, fuqinë,nderin, lavdinë dhe bekimin».
13 Pastaj dëgjova çdo krijesë në qiell, mbi tokë, nën tokë, në det, gjithë krijesat e gjithësisë që thoshin:«Atij që rri ulur në fron dhe qengjitu qoftë bekimi, nderi, lavdia dhe pushtetinë shekuj të shekujve».
14 Katër gjallesat thanë: «Amen!» ndërsa pleqtë ranë përmbys dhe adhuruan.