2 โอ ต้นสนสามใบเอ๋ย จงร่ำไห้เถิด เพราะไม้สนสีดาร์ล้มลงเสียแล้วเพราะบรรดาไม้ที่สง่างามพินาศลงสิ้นไปแล้วต้นโอ๊กเมืองบาชานเอ๋ย จงร่ำไห้เถิดเพราะป่าทึบถูกโค่นเสียแล้ว
3 ฟังสิ เสียงร่ำไห้ของผู้เลี้ยงแกะเพราะศักดิ์ศรีของพวกเขาก็ถูกทำลายไปแล้วฟังซิ เสียงสิงห์หนุ่มคำรามเพราะว่าดงลุ่มแม่น้ำจอร์แดนก็ร้างเปล่า
4 พระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพเจ้าตรัสดังนี้ว่า “จงเลี้ยงฝูงแพะแกะที่ต้องถูกฆ่า
5 บรรดาผู้ที่ซื้อมันไปก็ฆ่าเสีย และไม่ต้องมีโทษ และบรรดาคนที่ขายมันกล่าวว่า ‘สาธุการแด่พระยาห์เวห์ ข้าพเจ้ามั่งมีแล้ว’ และผู้เลี้ยงไม่สงสารมันเลย”
6 พระยาห์เวห์ตรัสว่า “เราจะไม่สงสารชาวแผ่นดินอีกต่อไป นี่แน่ะ เราก็จะทำให้เขาต่างคนตกในมือเพื่อนบ้านของเขา และในหัตถ์ของกษัตริย์ของเขา และคนเหล่านั้นจะทำลายแผ่นดิน และเราจะไม่ช่วยสักคนให้พ้นมือของพวกนั้นเลย”
7 ดังนั้น ในฐานะตัวแทนของผู้ที่ค้าแกะ ข้าพเจ้าจึงได้เลี้ยงดูฝูงแกะที่กำหนดจะถูกฆ่า ข้าพเจ้าจึงเอาไม้เท้า 2 อัน อันหนึ่งให้ชื่อว่า พระคุณ อีกอันหนึ่งข้าพเจ้าให้ชื่อว่า สหภาพ และข้าพเจ้าก็เลี้ยงดูแกะ
8 ในเดือนเดียวข้าพเจ้าขจัดผู้เลี้ยง 3 คนนั้นเสีย แต่ข้าพเจ้าเบื่อคนค้าแกะเสียแล้ว และพวกเขาก็เกลียดชังข้าพเจ้าด้วย