1 โอ เลบานอนเอ๋ย จงเปิดบรรดาประตูของเจ้าเพื่อไฟจะได้เผาผลาญไม้สนสีดาร์ของเจ้าเสีย
2 โอ ต้นสนสามใบเอ๋ย จงร่ำไห้เถิด เพราะไม้สนสีดาร์ล้มลงเสียแล้วเพราะบรรดาไม้ที่สง่างามพินาศลงสิ้นไปแล้วต้นโอ๊กเมืองบาชานเอ๋ย จงร่ำไห้เถิดเพราะป่าทึบถูกโค่นเสียแล้ว
3 ฟังสิ เสียงร่ำไห้ของผู้เลี้ยงแกะเพราะศักดิ์ศรีของพวกเขาก็ถูกทำลายไปแล้วฟังซิ เสียงสิงห์หนุ่มคำรามเพราะว่าดงลุ่มแม่น้ำจอร์แดนก็ร้างเปล่า
4 พระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพเจ้าตรัสดังนี้ว่า “จงเลี้ยงฝูงแพะแกะที่ต้องถูกฆ่า
5 บรรดาผู้ที่ซื้อมันไปก็ฆ่าเสีย และไม่ต้องมีโทษ และบรรดาคนที่ขายมันกล่าวว่า ‘สาธุการแด่พระยาห์เวห์ ข้าพเจ้ามั่งมีแล้ว’ และผู้เลี้ยงไม่สงสารมันเลย”
6 พระยาห์เวห์ตรัสว่า “เราจะไม่สงสารชาวแผ่นดินอีกต่อไป นี่แน่ะ เราก็จะทำให้เขาต่างคนตกในมือเพื่อนบ้านของเขา และในหัตถ์ของกษัตริย์ของเขา และคนเหล่านั้นจะทำลายแผ่นดิน และเราจะไม่ช่วยสักคนให้พ้นมือของพวกนั้นเลย”
7 ดังนั้น ในฐานะตัวแทนของผู้ที่ค้าแกะ ข้าพเจ้าจึงได้เลี้ยงดูฝูงแกะที่กำหนดจะถูกฆ่า ข้าพเจ้าจึงเอาไม้เท้า 2 อัน อันหนึ่งให้ชื่อว่า พระคุณ อีกอันหนึ่งข้าพเจ้าให้ชื่อว่า สหภาพ และข้าพเจ้าก็เลี้ยงดูแกะ
8 ในเดือนเดียวข้าพเจ้าขจัดผู้เลี้ยง 3 คนนั้นเสีย แต่ข้าพเจ้าเบื่อคนค้าแกะเสียแล้ว และพวกเขาก็เกลียดชังข้าพเจ้าด้วย
9 ข้าพเจ้าจึงว่า “ข้าจะไม่เลี้ยงแกะให้เจ้า อะไรที่จะต้องตายก็ให้ตายไป อะไรที่จะต้องถูกทำลายก็ให้ถูกทำลายไป และให้พวกที่เหลืออยู่นั้นกินเนื้อซึ่งกันและกัน”
10 และข้าพเจ้าก็เอาไม้เท้าที่ชื่อพระคุณนั้นมาหัก ล้มเลิกพันธสัญญาซึ่งข้าพเจ้าได้ทำไว้กับชนชาติทั้งหลายเสีย
11 จึงเป็นอันล้มเลิกในวันนั้น และบรรดาผู้ที่ค้าแกะ ผู้ซึ่งคอยดูข้าพเจ้าอยู่นั้นก็รู้ว่านั่นเป็นพระวจนะของพระยาห์เวห์
12 แล้วข้าพเจ้าจึงพูดกับเขาว่า “ถ้าพวกเจ้าเห็นควรก็ให้ค่าจ้างแก่ข้าพเจ้า ถ้าไม่เห็นควรก็ไม่ต้อง” แล้วเขาก็ชั่งเงิน 30 แผ่นให้แก่ข้าพเจ้าเป็นค่าจ้าง
13 แล้วพระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “จงโยนเงินนั้นเข้าไปในคลัง” คือเงินก้อนงดงามเหลือเกินที่เขาจ่ายให้ข้าพเจ้า ดังนั้นข้าพเจ้าจึงเอาเงิน 30 แผ่นโยนเข้าไปในคลังในพระนิเวศของพระยาห์เวห์
14 แล้วข้าพเจ้าก็หักไม้เท้าอันที่สองที่ชื่อสหภาพนั้นเสีย ล้มเลิกภราดรภาพระหว่างยูดาห์และอิสราเอล
15 แล้วพระยาห์เวห์จึงตรัสกับข้าพเจ้าว่า “จงหยิบเครื่องใช้ของผู้เลี้ยงแกะผู้ไร้ค่าขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง
16 เพราะนี่แน่ะ เรากำลังตั้งผู้เลี้ยงคนหนึ่งในแผ่นดินนี้ ผู้ไม่สนใจแกะที่กำลังพินาศ หรือแสวงหาตัวที่หลงหายหรือรักษาตัวที่กระดูกหัก หรือเลี้ยงดูตัวที่เป็นปกติ แต่กินเนื้อของแกะอ้วนทุกตัว ฉีกกินจนกระทั่งถึงกีบของมัน
17 “วิบัติแก่ผู้เลี้ยงแกะผู้ไร้ค่าของเราผู้ที่ทอดทิ้งฝูงแกะเสียขอให้ดาบฟันแขนของเขาและฟันตาขวาของเขาเถิดขอให้แขนของเขาลีบไปเสียและให้ตาขวาของเขาบอดทีเดียว”