10 ยาโคบตอบว่า “มิได้ ข้าพเจ้าขอที ถ้าข้าพเจ้าถูกใจท่านแล้ว ขอรับของกำนัลนั้นจากมือข้าพเจ้า เพราะแท้จริงเมื่อข้าพเจ้าเห็นหน้าท่านก็เหมือนเห็นพระพักตร์ของพระเจ้า เพราะท่านต้อนรับข้าพเจ้าอย่างดี
11 ข้าพเจ้าอ้อนวอน ขอท่านรับของขวัญที่นำมาให้ท่าน เพราะพระเจ้าทรงโปรดกรุณาข้าพเจ้าและข้าพเจ้าก็มีพอเพียงแล้ว” เขาอ้อนวอนอย่างนี้เอซาวจึงรับไว้
12 เอซาวพูดว่า “ให้เราเก็บเต็นท์ออกเดินไปกันเถิด ข้าจะนำหน้าเจ้า”
13 แต่ยาโคบตอบเขาว่า “ใต้เท้าย่อมทราบอยู่แล้วว่าเด็กๆของข้าพเจ้านั้นอ่อนแอ ข้าพเจ้ายังเป็นกังวล ถึงฝูงแพะแกะและโคที่มีลูกอ่อนยังกินนมอยู่ ถ้าจะต้อนให้เดินเกินไปสักวันหนึ่งฝูงสัตว์ก็จะตายหมด
14 ขอใต้เท้าล่วงหน้าผู้รับใช้ของท่านไปก่อนเถิด ข้าพเจ้าจะตามไปช้าๆ ตามกำลังของสัตว์ซึ่งอยู่ข้างหน้าข้าพเจ้า และตามกำลังของเด็ก จนกว่าข้าพเจ้าจะไปพบใต้เท้าที่เสอีร์”
15 เอซาวจึงกล่าวว่า “ถ้าเช่นนั้นให้คนที่มากับเราไปกับเจ้าบ้าง” ยาโคบตอบว่า “ไม่จำเป็นเลย ขอให้ข้าพเจ้าได้รับความเอ็นดูจากใต้เท้าก็พอแล้ว”
16 ในวันนั้น เอซาวก็กลับไปถึงเสอีร์