1 ยาโคบเรียกบรรดาบุตรของตนมา สั่งว่า “พวกเจ้ามาชุมนุมกันแล้วเราจะบอกเหตุ ที่จะบังเกิดแก่เจ้าภายหน้า
2 บุตรของยาโคบเอ๋ย จงมาประชุมกันฟังจงฟังคำอิสราเอลบิดาของเจ้า
3 รูเบนเอ๋ย เจ้าเป็นบุตรหัวปีของเราเป็นกำลังและเป็นผลแรกแห่งเรี่ยวแรงของเราเป็นยอดแห่งความเย่อหยิ่งและยอดของความรุนแรง
4 เจ้าเดือดดาลอย่างน้ำเชี่ยวจึงเป็นยอดไม่ได้ด้วยเจ้าล่วงเข้าไปถึงที่นอนบิดาของเจ้าเจ้าทำให้ที่นอนนั้นเป็นมลทิน เจ้าล่วงเข้าไปถึงที่นอนของเรา
5 สิเมโอนกับเลวีเป็นพี่น้องกันกระบี่ของเขาเป็นเครื่องอาวุธร้ายกาจ
6 จิตวิญญาณของเราเอ๋ย อย่าเข้าไปในที่ชุมนุมของเขาจิตใจของเราเอ๋ย อย่าเข้าร่วมในที่ประชุมของเขาเหตุว่าเขาฆ่าคนด้วยความโกรธเขาตัดเอ็นน่องวัวตัวผู้ตามอำเภอใจเขา
7 ให้ความโกรธของเขาถูกแช่งเพราะรุนแรงให้ความโมโหของเขาถูกสาปเพราะดุร้ายเราจะให้เขาแตกแยกกันในพวกยาโคบจะให้เขาพลัดพรากกันไปในคนอิสราเอล
8 ยูดาห์เอ๋ย พวกพี่น้องจะสรรเสริญเจ้ามือของเจ้าจะจับคอของศัตรูบุตรชายของบิดาจะกราบเจ้า
9 ยูดาห์เป็นลูกสิงห์ลูกเอ๋ย เจ้าขึ้นไปจากเหยื่อเขาก้มลง เขาหมอบลงเหมือนสิงห์ตัวผู้และเหมือนสิงห์ตัวเมีย ใครจะกล้าแหย่เขาให้ลุกขึ้น
10 ธารพระกรจะไม่ขาดไปจากยูดาห์ทั้งไม้ถือของผู้ปกครองจะไม่ขาดไปจากหว่างเท้าของเขาจนกว่าชีโลห์จะมาและชนชาติทั้งหลายจะเชื่อฟังผู้นั้น
11 ผูกลาผู้ของเขาไว้ที่เถาองุ่นผูกลูกลาไว้ที่เถาองุ่นผลแดงเขาซักผ้าของเขาด้วยเหล้าองุ่นซักเสื้อผ้าของเขาด้วยน้ำองุ่นสีเลือด
12 ตาเขาแดงด้วยเหล้าองุ่นฟันขาวด้วยน้ำนม
13 เศบูลุนจะอาศัยอยู่ที่ท่าเรือริมทะเลเขาจะเป็นท่าจอดเรือเขตแดนของเขาจะต่อกันกับเมืองไซดอน
14 ฝ่ายอิสสาคาร์เป็นตัวลามีกำลังมากหมอบลงกลางต่างของมัน
15 เขาเห็นว่าที่พักดีและแผ่นดินสบายจึงย่อบ่าของตนลงรับไว้ยอมเป็นทาสให้เขาบังคับใช้การงาน
16 ส่วนดานจะเป็นทนายของประชาชนของตนเป็นเผ่าหนึ่งในอิสราเอล
17 ดานจะเป็นงูอยู่กลางถนนเป็นงูพิษที่อยู่ในหนทางที่กัดส้นเท้าม้าให้คนขี่ตกหงายลง
18 ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์รอคอยความรอดจากพระองค์
19 ฝ่ายกาดนั้นจะมีพวกปล้น ไล่ปล้นเขาแต่เขาจะกลับไล่ปล้นติดส้นพวกนั้น”
20 อาหารของอาเชอร์จะบริบูรณ์และเขาจะผลิตเครื่องเสวยสำหรับกษัตริย์
21 นัฟทาลีเป็นกวางตัวเมียที่ปล่อยปละผู้ให้กำเนิดลูกกวางงดงาม
22 โยเซฟเป็นกิ่งที่เกิดผลเป็นกิ่งที่เกิดผลอยู่ริมน้ำพุมีกิ่งพาดข้ามกำแพง
23 พวกทหารธนูโจมตีเขาอย่างโหดร้ายทั้งยิงและข่มขู่เขา
24 แต่ธนูของเขาเองยืนหยัดต่อสู้ลำแขนของเขามีกำลังขึ้นโดยพระหัตถ์ของพระผู้ทรงเดชานุภาพของยาโคบ(โดยพระนามของผู้เลี้ยงแกะคือศิลาแห่งอิสราเอล)
25 โดยพระเจ้าของบิดาเจ้าผู้ทรงช่วยเจ้าโดยพระเจ้าองค์ทรงศักดานุภาพใหญ่ยิ่ง ผู้ทรงอวยพระพรแก่เจ้าด้วยพรที่มาจากฟ้าเบื้องบนพรที่มาจากใต้ทะเลเบื้องล่างพรที่มาจากนมและครรภ์
26 ส่วนพรที่มาจากบิดาของเจ้าศักดิ์สิทธิ์มากกว่าพรที่มาจากภูเขาถาวรคือจากความสมบูรณ์แห่งเนินเขาเนืองนิตย์ขอพรเหล่านั้นอยู่บนศีรษะของโยเซฟและอยู่เบื้องบนหน้าผากของผู้ที่ต้องพรากจากพี่น้อง
27 ฝ่ายเบนยามินเป็นสุนัขป่าที่ล่าเหยื่อเวลาเช้าก็กินเหยื่อเสียเวลาเย็นก็แบ่งปันของที่แย่งชิงไว้”
28 เผ่าเหล่านี้เป็นเผ่าทั้งสิบสองของอิสราเอล นี่เป็นถ้อยคำที่บิดากล่าวไว้เมื่ออวยพรเขา ยาโคบให้พรแก่ทุกคนอย่างเหมาะสมกับแต่ละคน
29 ยาโคบกำชับเขาว่า “เราจะไปอยู่ร่วมกับคนของเรา จงฝังเราไว้กับบรรพบุรุษของเรา ในถ้ำที่นาของเอโฟรนคนฮิตไทต์
30 ในถ้ำที่อยู่ในนาชื่อมัคเป-ลาห์ หน้ามัมเรในแคว้นคานาอัน ถ้ำกับนานี้อับราฮัมได้ซื้อจากเอโฟรนคนฮิตไทต์ไว้ เป็นสุสาน
31 ณ ที่นั่น เขาฝังศพอับราฮัมและซาราห์ภรรยา ที่นั่นเขาได้ฝังศพอิสอัคและเรเบคาห์ภรรยา และที่นั่นเราฝังศพเลอาห์
32 นากับถ้ำที่อยู่ในนานั้นเราซื้อจากคนฮิตไทต์”
33 เมื่อยาโคบสั่งบุตรชายของตนเสร็จแล้ว ก็ยกเท้าขึ้นบนที่นอน แล้วก็สิ้นใจ และถูกรวบไปอยู่กับบรรพบุรุษของท่าน