ปฐม‍กาล 39:7-13 TH1971

7 โย‌เซฟ​นั้น​เป็น​คน​สวย​หน้า​ตา​คม‍คาย อยู่​มา​ภาย‍หลัง​ภรรยา​ของ​นาย​มอง‍ดู​โย‌เซฟ​ด้วย​ความ​ปฏิ‌พัทธ์ และ​ชวน​ว่า “มา​นอน​กับ​ฉัน​เถิด”

8 แต่​โย‌เซฟ​ไม่​ยอม จึง​ตอบ​แก่​ภรรยา​ของ​นาย​ว่า “คิด​ดู‍เถิด เมื่อ​มี​ข้าพ‌เจ้า นาย​ก็​มิ‍ได้​ห่วง​สิ่ง​ใด​ซึ่ง​อยู่​ใน​บ้าน‍เรือน ได้​มอบ​ของ​ทุก​อย่าง​ที่​มี​อยู่​ไว้​ใน​มือ​ข้าพ‌เจ้า

9 ใน​บ้าน​นี้​นาย​ก็​ไม่​ใหญ่‍กว่า​ข้าพ‌เจ้า นาย​มิ‍ได้​หวง​สิ่ง​ใด​จาก​ข้าพ‌เจ้า ยก​เสีย​แต่​ตัว​ท่าน​เพราะ​เป็น​ภรรยา​ของ​นาย ข้าพ‌เจ้า​จะ​ทำ​ความ​ผิด​ใหญ่​หลวง​นี้​อัน​เป็น บาป​ต่อ​พระ‍เจ้า​อย่าง‍ไร​ได้”

10 แม้​นาง​ชวน​โย‌เซฟ​วัน‍แล้ว‍วัน‍เล่า โย‌เซฟ​ก็​ไม่​ยอม​นอน​กับ​นาง​หรือ​อยู่​ด้วย​กัน

11 วัน​หนึ่ง​โย‌เซฟ​เข้า​ไป​ใน​บ้าน​เพื่อ​ทำ​ธุระ​การ​งาน​ของ​เขา ไม่​มี​ชาย​ประ‌จำ‍บ้าน​คน​ใด​อยู่​ใน​นั้น

12 นาง​ก็​คว้า​เสื้อ‍ผ้า​โย‌เซฟ​เหนี่ยว‍รั้ง​ไว้ แล้ว​พูด​ว่า “มา​นอน​อยู่​กับ​ฉัน​เถิด” แต่​โย‌เซฟ​ทิ้ง​เสื้อ‍ผ้า​ไว้​ใน​มือ​นาง​หนี​ไป​ข้าง‍นอก

13 เมื่อ​นาง​เห็น​ว่า​โย‌เซฟ​ทิ้ง​เสื้อ‍ผ้า​ไว้​ใน​มือ​ของ​นาง หนี​ไป​ข้าง‍นอก​แล้ว